Kızım küçükken...

Kız evlat çok başka oluyor. Sevgili Ali Gülcü'nün yazısını okuyunca daldım yine eskilere. ''Isıracağım her yerini'' diye yazmış. Kız çocukları hep böyle öpülüp koklanıp mıncıklanarak, ısırılarak büyüyor ne hikmetse.

Benimki daha çok ufaktı. Heryeri tombik tombik, yanaklar sarkmış artık, bembeyaz, kafada iki tel saç var, gözleri de renkli, yeni yeni de dillendiği zamanlar. Gören mıncıklıyor, gören öpüyor, ısırıyor. Yanağından makas aldırmadan yürüyemiyoruz yolda.

O günlerde bir gün evdeyiz, kalabalık misafir var. Ben mutfaktayım, birşeyler hazırlıyorum. İçerden kahkahalar gelmeye başladı. Tepsiyi aldım odaya girdim. Ne göreyim, yaşlı başlı teyzeler gülmekten katılmış, iki büklüm olmuşlar. Soruyorum ne oldu diye, gülmekten anlatacak hal yok kimsede. Kızım da odanın köşesinde oynuyor oyuncak bebeğiyle.

Biraz sakinleştiler, biri anlattı olanları:

Misafir teyzelerden biri benim kızı öyle pamuk gibi görünce kucağına alıp sevmek istemiş. ''Gel seni öpeyim seveyim'' demiş.

Yavrucak yanına gitmiş, teyzesi öpmüş koklamış. Orasını burasını mıncıklarken de poposuna bir şaplak atmış, ''bu şeftalilerden de bir ısırık alayım'' demiş.

Kızcağız bir yandan kurtulmaya çalışırken bir yandan da lafı yapıştırmış:

''Kurtlu onlar, kurtlu!''

Zavallı yavrum, zavallı bebeğim, nasıl canına tak ettiyse bu kadar mıncıklanmak, can havliyle öyle deyivermiş garibim. Millet yerlerde kahkahalardan. Teyzecik namaza duruyor bir dakika sonra başlıyor kıkırdamaya, gidiyor abdest tazelemeye; iki rekat namazı yarım saatte kılamadı gülmekten.

O günü de unutulmayanlarım arasına not aldım.

Kıssadan hisse:

Kızlar küçükken, şeker şerbet, şurup oluyor tamam da bu kadar öpülüp koklanmaktan, mıncıklanmaktan pek hazetmiyorlar sanırsam :) Kurtaracak kimse bulamazlarsa kendi başlarının çaresine de işte böyle bakıyorlar garipler :)

Hani demedi demeyin yane :)