Kızın mutlu ama sana özlem dolu yaşayacak !

Uzun zamandır kıznın kendinden kopuk hayatı kadını endişelendiriyor ve uykularını kaçırıyordu. 5 yıl önce eşini kaybetmesiyle kızıyla omuz omuza vermiş ondan aldığı destekle hayata tutunmuştu. Eşinin yaşam savaşında yenilmesinin ardından varlıklarının bir bir erimesiyle o eski görkemli yıllar mazideki anılar olarak yerini almıştı.

Ne değişmişti ki kızı ondan bu denli uzaktı artık. Bir gün sordu kızına "neden geç geldin merak ettim seni canım?". "Arkadaşımla beraberdim". "Aslı ile mi beraberdin?" "Hayır, yeni tanıştım parkta yürüyüş yaparken adı Özgür . Beyfendi, kibar, görgülü, babam gibi mimar üstelik. Bilmiyorum anne ama onu gördüğüm zaman, konuşurken heyecanlanıyorum hatta anlatırken bile." Annesi şaşkındı babasnın ölümünden sonra onu ilk kez böyle canlı, mutlu görüyordu. Kızından yanlış bir arkadaşlık beklemeyecek kadar emindi.

O hiç bir zaman annesini üzen bir çocuk olmamıştı. "Ne kadar tanıyorsun bu genci ?"dedi. "Beni yıllardır tanıdığını, anladığını düşünecek kadar iyi tanıyorum". "Peki ne zaman tanıştıracaksın bizi?" Ben de sabırsızlanıyorum fakat biraz çekingen, sen merak etme ikna ederim yakın zamanda". Aradan haftalar geçiyor, kızı sanki biraz daha ondan uzaklaşıyordu. Sorularına aldığı kısa cevaplardan başka sohbetleri olmuyordu.

Kadının tesellisi kızının yüzündeki mutluluk, huzur ve güvendi. Sabırını ve merakını bastıramadığı bir gün kızına ısrarla akşam yemeğine bu gizemli arkadaşı davet etmesini istedi. Kız koşar adımlarla çıktı evden, akşam aynı heyecanla geldi içi içine sığmıyordu. " yarın geliyor!" dedi neşeyle...

Kadın da heyecanlandı, kızının hayatını değiştiren, yıllar sonra yüzünü gülümsemeyle buluşturan bu sihirli eli nihayet görecekti. Ertesi gün hazırlanmaya başladı. Kızının anlatımlarıyla çizdiği profil ne çok eşine benziyordu." Kızım da benim gibi mutlu olacak demek ki"" dedi. Masa, yemek, ikramlar herşey mükemmel olmalıydı. Zil çaldı son kez döndü masaya baktı yüzünde gurur ve mutlulukla "evet herşey tamam" dedi. Kapıyı açtı, fakat kızı yalnızdı. Şaşkınlıkla "bitanem, arkadaşın nerde?" dedi. Kızı kendinden emin" işte burda anne Özgür" dedi. Eve buyur etti kadının görmediği bu genci, masaya oturdu onlarla yemek yedi, saatlerce kızı bu misafirle neşe içinde sohbet etti.

Bir köşe de kızının bu hayal mutluluğunu kadın yaşlı gözlerle izliyordu. Beyninde savaşan sorular ve bulamadığı cevaplarla yalnızca ağlıyordu. Nerede yanlış yapmıştı? Kızını bu halde görmek kahretti, yüreği yanıyor ve canı acıyordu. Bu gel gitleri boğuştuğu düşünceleri kızının arada " anne bak sana Özgür soru sordu duymadın mı?" cümleleri bölüyordu. Bu hayale o da girdi ve gece boyunca bu misafirle kendini vermeye çalışarak sohbet etti. Düşünceli, acı dolu gözlerini sakınmaya çalışarak kızının yüzündeki o masum, mutlu ifadeyi bozmak istememişti. Bu hayal gecesi bitti. Misafir geldiği gibi uğurlandı kızı tarafından.

Kadının gece boyu yanaklarından süzülen yaşları, kızına mutluluk gözyaşları olarak adlandırıldı. Sabah kızının yüzünde sinirli bir ifade vardı kadın sebebini sordu, "dün gece Özgür e karşı soğuk davranışın, bundan o da rahatsız oldu" deyip, kapıyı vurdu ve çıktı. Zavallı kadın yüreğinde acı, kafasında sorularla nasıl geldiğini bilmediği kliniğin kapısından içeri girdi.Olanları bir bir anlattı.

Doktor, bir yolunu bulup kızını kliniğe getirmesini istedi bu zamana kadar bu oyuna devam etmesini ve aksini söylememesi gerektiğini anlattı. Kızı ŞİZOFRENdi. Kabul etmesi zordu fakat gerçek buydu.

Eve döndüğü zaman kapıyı ardına kadar açık buldu, korkarak eve daldı, masanın üzerinde bir not: " Anneciğim anlıyorum ki Özgür le kuracağım yeni hayatıma onayın olmayacak. Bu yüzden sana elveda demek zorundayım. Unutma canım annem, kızın mutlu ama sana özlem dolu yaşayacak!".........