Kocaman aile olabilmek

Zaman insana acı gelir. Aslınca acının tadı ilaçtan gelir. Hep dersleri acı diye niteleriz. Gerçeklerise acı gibi yüzümüze çarpılır. Dost bile acı söylermiş. Aslında iyi olan herşeyi acıyla anlatır olmuşuz. Acı olan her şey aslında bizim iyiliğimiz ve güzelleğimiz için.

Ya güzellik ve iyilikler. Gülen suratlar ve iyi günler. Sahte mi yani bunlar? Yoksa hayatın gerçekleri değil mi? İnsanı karmaşaya ve seçime zorlayan aslında acının o kadar da sevilmeyişi. Tıpkı Gül' ün dikenleri gibi. Gül' ü severiz ama dikenine katlanamayız. Zor gelkir insanoğluna.

Hayat sıfırdan başladığımız ve daha yürümeyi bilmeden bir maraton koşusudur. Kimi zaman performansımız düşer gerilerde kalırız kimi zamanda dopin alır ve öne doğru hamleler yaparız. Ama dedim ya uzun bir maratondur ve sonunun ne olacağı belli değildir. Zira rakipler durumunuzu her zaman etkiler. Küçük bir taş parçası bile yei geldiğinde tökezleyip gerilere düşmenize neden olur.

İnsan yaşamı boyunca acısını ve tatlısın bir arada almalıdır diye düşünüyorum. Zira çok tatlı zarar verir vücuda oysa hep acıda zararlıdır. Ortasını bulup ve tam kararında almak ve hayatta dimdik ayakta durmak zor değildir. Fakat rüzgarlar insanı sallar bazen. Hayatın çetin rüzgarları bazen fırtına olur ve uzun süre savurur bizleri. Ama inanmak ve başarıya odaklanmak sonucu hiç unutmamak bizleri zafere ulaştıracaktır.

Bütün bunlardan bahsetmemin nedeni hayatta insanların çeşitliliğnden dolayı birbirlerine katlanamamalarına dayanamadığımdandır. İnacı, dili, rengi ve milleti ne olursa olsun kabullenememeyi ön planda tutmak inanın dünyanın en tehlikeli terörüdür. Bir arada yaşamak ve dostça yaşamak bizim olmayan emanet olan şeyler için onları muhafaza edeceğimize onları yok etmek için nefreti körükleyerek bir yerlere varmak.

Hayır. Her insan eşittir. Aynı haklara sahiptir. Yaşamak ve yaşatmak onunda amacı değilmidir. Peki neyin kavgası bu. Niye masumlar ölür. Niye körpeler vahşice katledilir. Arkasını düşünmeden sıkılan silahların nedeni nedir. Kendi canının acısını iyi bilenbaşkasının acısını nasıl unutur. Devlet ya da illegal örgütlerin yaptığı vahşice değil midir? Yanlış anşlamayın devlet derken tüm devletleri kastetmiyorum terör estiren ve haksızca dünyanın çeşitli yerlerinde masumları katleden devletleri diyorum. Bosna'da , Somali'de, Asya'da, Afrika'da Avrupa'da Amerika'da ve Avusturalya'da.

Sonu gelmeli ve bitmeli bu büyük terör. İnsanlık el ele olmalı ve bir ararda barışça yaşayabilmeli.Farklı milletlerden ve farklı inançlardan insanlar komşu olarak kardeş olarak yaşayabilmeli. Umudumu hala yitirmiş değilim.