Kollarımdan düşerken...

Karanlık üzerime çöktüğünde ve İzmir’in gecesini yaşarken, çıkmışım Esentepe’ye Üçkuyular’ın üstüne, şehri seyreylerim ayaklarımın altında! Yağız bir kısrak kadar seksi kıvrımları vardır İzmir’in. Tıpkı kızları gibi uçarı bir ruh hali! Işıklarını ince kıvrımlarınca sürükleyen bu şehirde, hiç mi hiç, aşık olmadım! Gariptir ki bir kez bile değil!

Bu genç kız görünümündeki, ağaçsız, çıplak şehir, bende bir kadınla sevişmenin ardısında hissettiğim puslu mutluluk hissi uyandırır. Evet, İzmir’in bendeki tezahürü, kesinlikle bir sevişmedir.

Ve gariptir ki tüm buna rağmen İzmir’de bir kez bile sevişmemişimdir. İzmir beni hem aşka davet eder, hem de aşık olmaktan beni alıkoyar! İzmir kadınının haytalığı bana hafif ve bayağı gelir. Her ne kadar görsel olarak bu kadınlara bayılsam da, kişilikler bulamamışımdır bu kadınlarda! Her zaman bana göre ruhani boyutta zayıf gelmişlerdir!

Bazen düşünürüm ki ben tabiat ananınn yarattığı zayıf insancıklardan değilim! Sadece hormon ve kokuya, hiç bir zaman, satmadım kendimi! Diyorum ya, bu yüzden bile, cinsel özürlüyüm!

Yıllar evvel “çölde çay” filmini seyretmiş ve bir b.k anlamamıştım. Hatta kendime acayip de kızmıştım niye anlamadım diye! Bugün nihayet  çözebildim  filmi... Tabii ki İzmir ile alakası yok!

Kadın ve erkek ilişki paronyası, bir paronaya değildir. Dünya boşanmış, boşanmayı becerememiş, karşı cinsten dolayı gay olmayı tercih etmiş insanlardan oluşur. Çölde çay, böyle bir çifti ele alır. İlişkilerini kurtarmak için çöle giden ve burada kendilerini kaybeden bir çiftin hayatına girer. Metaforların, üst,üste eklendiği çok ağır bir filmdir bu!

Ben Debra Winger’a aşıktım! Tıpkı bugün Cate Blanchet’e aşık olduğum gibi! Bir farkla Debra son derece karizmasına rağmen aynı şekilde dünyadaki en güzel kadınlardan biridir! Cate ise güzellikte değil fakat karizmada tüm kadınların efendisidir! Boşuna “yüzüklerin efendisi”nde oynamamıştır.

John Malkovich ile Debra, bu birbirinin katili çiftini oynarken, çölde kaybolurlar! Ve bir daha eski ben ve sen olamadan, biri ölürken, diğeri de hayata farklı bir ben olarak devam eder. İzlemediyseniz muhakkak izleyin!

İzmir’e her geldiğimde farklı bir ben olurum. Onun çıplak vücuduna utanmadan dokunurum. Kıvrımlarını severim!  Fakat onunla birlikte olmam ve her seferinde kollarımdan düşer.

İşte böyle, düş kollarımdan!