Komünizmin yeni tabanı

Bütün ülkelerin işçileri birleşin! Bu sloganla ta 1848’de komünist ideolojinin tabanının işçi sınıfı olduğu işaret edilmişti...

Sonra Çin devrimiyle birlikte Mao Zedung sloganı geliştirdi: Bütün ülkelerin işçileri ve ezilen halklar birleşin!

Böylece taban köylülüğü de kapsayacak şekilde genişledi.

Sonra taban aydınları da kapsadı...

Derken, olmayacak bir şey oldu ve 1981’de Polonya’daki iç karışıklıkları yatıştırmak için Jaruzelski önderliğinde askeri darbe yapıldı. Böylece sosyalist tabanda zaten var olan askerler bir de tavandan girdiler.

Bu kadar geniş taban aynı kaba sığamadığından olacak, önce aydınlar terk etmeye başladı sosyalizmi. 1956’da Macaristan ve 1968’de Çekoslovakya’da aydınların önderlik ettiği ayaklanmalar yaşandı...

Terk edenler kervanına 1981’de işçiler katıldı. Polonya’da Lech Walesa önderliğindeki işçiler sosyalist sistemi temelinden sarsacak grevler ve gösteriler düzenledi...

Sosyalist ideoloji köylüleri pek de gönüllü kabul etmemişti saflarına, varlıkları hep tartışma konusu oldu. Askerler ise komünist partilerin sözü dışına neredeyse hiç çıkmadı.

1989’dan itibaren artık sosyalizm ne işçilerin umurundaydı; ne de köylülerin, aydınların, askerlerin. Böylece kitle desteğini büyük ölçüde kaybetti.

22 Kasım 2007’de ÖDP milletvekili Ufuk Uras, aday olması halinde bir gayi seçimlerde destekleyeceğini açıkladı. DTP milletvekili Sırrı Sakık daha da ileri giderek, “Ölümüne destekleriz!” dedi.

Böylece sosyalizmin elinde kala kala gay taban kaldı. Homoseksüellerle sosyalistler arasındaki muhabbet uzun zamandır vardı aslında. Herkes dışlarken, onlar cicili bicili giysileriyle 1 Mayıs mitinglerine renk katmışlardı.

Sosyalist olmak için gay olmak mecburiyeti yok... En azından şimdilik...

Ancak gayler sosyalist olmazsa, sosyalizm son tabanını da yitirecek...