Kontrollü Bilim Teorisi

Fikir adamları, fikirlerinden dolayı mevcut dönemin otoriteleriyle uyum içinde çalıştıkları sürece huzur içinde eserlerini verebilir ve kendi fikirlerini yayabilirler. Fikir adamları ve bilimle uğraşanların o yüzden nispeten can güvenliklerini sağlayacak yönetimleri tercih etmeleri anlaşılabilir olur.

Otorite; fikir ya da bilim adamına güvenlik hoşgörü sağlamak, aynı zamanda topluma zararlı fikirleri çürütmek ve söz konusu kişinin canına kastetmek yerine gerekli görüldüğünde oluşturacağı bilim kurulu, felsefe kurulu, ilahiyat meclisi gibi meclislerle toplumun ahlakını bozacak, toplumu yanlış yönlere sevk edecek ilim, bilim adamlarını koruyup kollayamadığında söz konusu toplumda ilim veya bilim adamları söz konusu toplumu terk eder, bilgi yerçekimi kanunu gibi kendine hoşgörü ve iltifat sunan topluma akar, gider.

Otoriteden bilim adamı korkmalı mıdır? Tarihteki örneklere bakıldığında korksa iyi olur. Avrupa’da da dünyanın hemen her yerinde sonuç aşağı yukarı hep aynı olmuştur; güçlü ve otorite sahibi olan, diğerlerini bastırma diğerlerine hükmetme, yargılama ve infaz etme gücüne sahip olduğunda ilim, bilim adamları ya tabi olmak ya da ortamı terk etmek zorunda kalırlar veya infaz edilirler. İnfaz bedenlerinin ortadan kaldırılması ile de olabilir, fikirlerini ifade edememesi ya da otoritenin deklare ettiği fikirleri beyan etmesi ile de olabilir.  Sonuç aşağı yukarı aynı şekilde zuhur eder, yanlış fikir, olmayan fikirlerin cereyan etmesi

Fikir ve ilim sahiplerine, bilim adamlarına sadece hoşgörü yeterli gelmeyebilir, aynı zamanda onları iç ve dış saldırılara karşı koruyabilme, hayatını garanti edebilme gücü de bilim adamları, fikir adamları için önem taşır ve bu durumu, güvenlikli şartları oluşturabilmesi zayıf devletlerin, ya da işgal altındaki ülkelerin sağlaması mümkün olmadığından böyle ülkelere ait bilim adamları, ilim adamları, fikir adamları yine özgürce görünen otoritenin görünmeyen otoritesine de aykırı fikirler ortaya attığında hayatı tehlikeye girebilir.  Kesin olansa; otoriteye karşı gelen, başkaldıran, otoriteyi yok etmeye yönelik fikirler zamanın otoritesi tarafından engellenmezse, otorite gücünü kaybettiği gibi, kendi üstünde otoriteler inşa edilmesine seyirci kalır ki, buna kimse gönüllü olarak razı olmaz, olamaz.

O halde otoriteden ne anlaşılmalıdır? Zaman zaman gerçek otorite değişse de her zaman görünen misal İslam’ın ilk evrelerini düşünelim, sonra aynı zamanda Avrupa’yı, Endülüs’ü ve Ortaçağ öncesi Avrupa’yı ve aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğunu ve Rönesans öncesi Avrupa’yı ve de Rönesans sonrası Avrupa’yı hayal edelim.  Şüphesiz her zaman diliminde ve zamanda otorite farklılaşmış aslında güçler sürekli el değiştirmiştir. Günümüz otoritesi kimdir? Dünyada hemen her fikir ortaya çıktığında aha ben şu anda tuşa bastığım ve gönder komutu verdiğim birkaç saniye sonra fikrimden haberdar olan hatta belki de yazarken benim yazdığımı görebilen kişi otoritedir. Burada yerel güçlerin, tarih boyunca yerel olmayan güçlerin kontrolünde olduğunu ve bu durumdan rahatsız olan fikir ve bedenlerin uzun müddet kuluçkada olduğunu uzun yıllar çalışmak ve enerji toplamak, gerçek bir mücadeleye hazırlandığını özellikle belirtmek gerekir. Bu kuluçka evresi şu anda Çin’de de olabilir, Hindistan’da da olabilir veya herhangi bir ülkede de. Ancak günümüz dünyasında dünya online (çevrimiçi= an be an) izlenen bir dünyaya dönüştüğünden dönüştürüldüğünden gerçek otoriteyi tanımlamaya gerek olmadığı kanısındayım.

Otoriteler sürekli değişir, mücadelenin temeli otorite olmak, karar verici olabilmeyi başarmaktır. Fikir sahiplerinin fikirleriyle şekillenen mücadele şekli ve yapısına hiçbir gerçek otorite izin vermediği açıktır. O halde fikirlerin çoğu aslında bizim duymamız, görmemiz bilmemizde sakınca olmayan bilgi ve fikirler olsa gerektir. Bu tez de ortalıkta dolaşan hemen her fikrin sorgulanmasını ve hemen inanılmamasını gerekli kılar. Ama biz insanız ve inanmaya tüm canlılardan daha çok ihtiyaç duyarız…