Korku

Korkulu kaçışlarımız vardır. Çaresizliğin bağladığı anlar. Korku neden yaşanır, nasıl çıkar, bizi etki altına alır? Sevinç, üzüntü, heyecan yaşanılan duyguların getirisi ise korku yaşanmamış bir olayın öncüsü müdür? Heyecan kaygı ve korku, belirsiz bilinmezlik karşısında gösterilen tepkidir. Önemli bir sınava gireken duyulan heyecan ve kaygıyla birlikte korkunun iç içe olduğu gibi.

Bazı bilinmezler de, hayatımızın her tarafında duyulan, konuşulan gerçekleridir maalesef. Özellikle ülkemizde insanlık ayıbı olan davranışın kadınlarımıza uygulanmasıdır. Şiddete maruz kalan onca kadınlarımız, ananlarımız kocaman yüreklerinde taşıdıkları sevgiye, ellerindeki emeğe karşın onurunu zedeleyen haketmediği davranışla karşıkarşıya kalıp kendinlerine liman arıyorlar. Bu limanı ya içinde buluyor, dünyaya pencerelerini kapatıyor ya da....

Bilinmezler ev içinde kalmalıdır diyen kadınımız, boyun eğiyor. Kaderim, yazgım... Çocuklarım diyerek insanlık ayıbını her şekilde kamufle etmeye çalışarak acılı yüreğiyle sahte mutluluğu yaşıyor. Kadın değil, insan değil ne yazık... Binlerce kadın, analarımız bu akıl almaz gerçekle yaşamı göğüslüyor.

Cumhuriyet döneminden bu yana yol alan kadınlarımız kendilerini her alanda ispatlamış da olsalar dahi, aydın geçinenen kişiler tarafından bile yok görülüyor. İnsan olabilmenin eğitimle doğrudan ilişkisi olmadığı bir gerçek. Korku da sevgi gibi öğrenilen duygu. Özgüvenli yetişmiş bireyler korku ile dalga geçerken, diğerleri liman arayışlarında kalıyorlar.Ekonomik özgürlüğün son bağlayıcı etken olduğunu düşünüyorum. Korku, şiddet öğretilerinin yaşanmayacağı, yalnız ve yalnız sevgi öğretisinin yaşanacağı ailelerle oluşacak dingin toplumlar görme dileğiyle...
KORKU ŞİDDET KAVRAMLARINA YABANCI, SEVGİ İLE BÜTÜNLEŞMİŞ ÇOCUKLARIMIZ İÇİN BİR DÜNYA YARATALIM.