Kötü adamlar bu sefer Nice'de çıktı karşımıza.

 Prırıl pırıl bir Pensacola sabahı. uykumu almışım, bebeğimiz bir gün önceki kolik sancıları geçmiş mışıl mışıl uyuyor, bir gece önce çok sevdiğimiz bir arkadaşımızın yeni aldığı harika evini kutlamaya gitmişiz, bacağım gce ağrımamış.Bütün bunlara rağmen mutlu olacağıma kalbim buruk. Sanki içimde bir yerlerde bir şeyler kanıyor bu kadar olumlu olaya karşın.

 Eşimin bir kaç dakika önce getirdiği mis gibi kahvenin kokusu bile içimdeki burukluğu bir nebze olsun azaltmıyor.

 Bir önceki yazımda 14 Temmuz sebebiyle İstanbul'da olağan üstü güvenlık tedbirleri alındığını ve Fransa'nın kurtuluşu kutlamalarının iptal edildiğini yazmıştım. Dün feci bir haberle sarsıldık. Kötü adamlar gene yapmışlardı yapacaklarını ve bu sefer Nice'deki kutlamaları kana bulamışlardı.

 Bu sabah içimdeki burukluğun, kanayan kalbimin sebebi bu kötü adamlar. Dünyanın herhangi bir yerinde karşımıza çıkabiliyorlar ansızın.

 Bıktım artık yaralı, parçalanmış  insan resimleri görmekten. Günahsız insanların kutlamalarını cehenneme çevirenlerin haberleri okumaktan.

 Ne zaman bitecek bu azap, ne zaman yok olacak kötü adamlar.

 Hani küçüklüğümüzde bütün kovboy filmlerinde, kızılderili filmlerinde iyi adamlar kazanırdı hep, kötü adamları yenerdi. 

 Nerede iyi adamlar, Neden çıkmıyorlar meydana, neden yenmiyorlar kötü adamları. Daha gelmedik mi filmin sonuna.

 Ne olur iyi adamlar çıkın artık ortaya. Size çok ihtiyacımız var.

 Bazen düşünüyorum. Gözlerimi kapasam, açsam birden ve bütün bu kötülükler rüya olsa. Dünya mutlulukla, çiçeklerle kuş sesleri ile dolsa,çocuklar dolaşsa sokaklarında, şarkılar söylese insanlar, dans etse gençler doyasıya.

 Olmayacak bir şey mi hayal ediyorum acaba?