Köyler boşalıp insanlar köylerini terk edince kuşlar da gidiyor; kuşların insanlarla ne işi var ki

Bazı hayvanların biz insanlara bağlı olarak yaratıldıklarını düşünüyorum. Örneğin kuşlar evcil değil, dağ taş her yerde yaşayabilirler. Ama ne hikmetse bizden ayrılmıyorlar.

Bizim köy boşaldı. Herkes büyük şehre gitti. Koca köyden birkaç hane kaldı. Köy kalabalıkken dağ taş kuş doluydu. Şimdi hiç yok. Nere gitti bunlar ya! Yoksa onlar da mı İstanbullara göçtü?

Sadece kuşlar ama… Yılanı, kertenkelesi, domuzu duruyor… İnsanlar gitmiş kuşlar da gitmiş. Bizim için köy cazibesini kaybetmiş olabilir ama kuşlar için cennet. Bizimle birlikte niye bırakıp gittiler ki.

Kuşların insanlara yakın/alışkın olduklarını ya da zamanla alıştıklarını düşünüyorum. Koyunlar melemiyor. Yaramaz çocukların sesleri yok oradan oraya koşuşmuyorlar. Hatçe Kadın kızına bağırmıyor. Bacalar tütmüyor. Kör pınar şarıl şarıl akmıyor. Demek ki kuşlar da yalnızlığı sevmiyorlar. Ve alıştıkları insanlar gidince kendilerini yalnız kalmış hissediyorlar.

Dağ taş yemyeşil. Çaylar, dereler akıyor. Ama bunlar kesmiyor, kuş nesli sanki insan nesline yakın, insanlar gidince kuşlar da gidiyor.