Küçük Dünyalardan

kara bulutlarını savamazdı

kokusu güzdü

yağmura benzerdi ıslak bakışlı yüzü

üşürdü rüzgâr gülü

kendinden alacaklı

açamadığı, demir parmaklıklı dünyası

yanardağlar gibi dumanlı gözleri vardı

acılarıyla tutunamayan bedeni

sevinçlerine uzanamayan güçsüz elleri

ortada kalmışlığıyla öyle

serseri kurşunlara hedefti

umutları, erimeyen kar altı

göğü biçerken sabırlarının kıyameti

tuz basar sustururdu dilini

küçük dünyasında

büyüktü ürkek cesareti

düşlediği, çokça ı r a k t ı

göz atarken hayâl bahçesine

bahçedeki fidanın büyümesine

izin vermezdi, içindeki güz ihtimâli

yavaş yavaş kayarken uçuruma

güz ıslığı dinmiyordu kulağında

tuttu bedenini, bir sarmaşığın elleri

yaz şarkısını kondurdu dudaklarına

âniden gelen bir peri

güneş, aynasından yansıttı ışığını içine

ferah bir su geçti boğazından

gündüz, serdi üzerine örtüsünü

ısındı rüzgâr gülü

ve perinin kucağında, s a b â bir uykuya daldı

(….umut yaşamı yürütendir ayaklarında…)

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....