Külleri dünyaya savrulsun yüreğimin

Düştün gene ey gönlüm denizin dalgalarına. Bir çırpınıştır belki içindeki, belki de gırgırdaki bir olta. Dolanır durursun koca denizlerin içinde. Ama öyle şansın yok balıkçı kadar senin. Zaten amacın balık falan tutmak da değil hani. Maksat gömmek kafayı derinlere doğru. Duymadan, görmeden geçmek her şeyden.

Ama bilgenin teki diyor ki; ‘Sen okuma, yazma bilen bir insanı artık kara cahil yapamazsın.’Yani diyor ki ey millet, görmüşsün, anlamışsın, artık bilmemen, görmemen mümkün değil. Sen kara cahil olamazsın. Gömsen de kafayı kumlara, dalsan da denizlerin en kuytusuna senin cezan kesilmiş yeryüzünde.

Sen yalanları, yanlışları, hainlikleri, dünyanın bin bir türlü rezilliklerini görmek ve o acılarla yaşamak zorundasın.

Nerden bilirdim ben böyle olacağını. Kimse demedi bana o bilgeden başka. O söylediğindeyse çoktan iş işten geçmişti.

Gelsin cezalarım, acılarım kavrulsun yüreğim, yansın, yansın, yan.Yanda ışığın yayılsın çevrene. Cürümün kadar yer yak. Yakda tüken, küllerin ve dumanından başka bir şey kalmasın senden. Yanmış, tükenmiş küllerin ve dumanınla bir başınasındır artık. Şanslıysan belki deli bir rüzgar savurur küllerini de dumanını da tüm dünyaya.

Belki tüm dünya sen olursun, belki de sen tüm dünya…

Resim: http://www.resimcity.com/data/media/108/www.resimcity.com_dunya_resimleri_4.jpg