Kumrular

Çocukluğumda annem anlatırdı hep. Hep demem maksatsız değil. Onu her üzdüğümde bu öykü tekrarlanırdı. “ Bak, beni üzersen ölürüm. Sonra da üvey anne gelir başına, sana etmediğini bırakmaz görürsün…” tehdidiyle başlar ve söz o çok sevdiğim kumrulara bağlanırdı.

“Görüyor musun? O kumruların boynunda niye öyle siyah bir çizgi var? Üvey annenin eziyet ettiği güzel ve küçük bir kızın hikâyesi bu.” Derdi demesine de…

Bugün sorduğumda sadece öyle bir hikâye olduğunu anımsıyor. Ayrıntıları zihninde canlanmıyor.

Benimse aklımda kalan en belirgin mesaj:

“Sakın anneni üzme, Tanrı seni cezalandırır!”