Kuru bir dal uğruna

Dilimin ucunda yine cebinde saklı tuttuğun kelimeler
acıtıyor içimi çıkarmaya çalıştığım her anda,
dikenleri batıyor tül misali örselenmiş yüreğime.
Son sözlerimizdi bunlar bizim diyorum,
sonrasında oluşmasının ihtimali olmayan yolda ilerlerken.
''Dilimin ucunda ama çıkmıyor'' derken ki pişmanlıkların
''Son bişey söylemek istiyorum'' derken söyleyemeden yarım kalmalarım.
Yargısızca geldi hiç hesapsızca asılmalarım,
son söz'e değer vardı idam sephasında aslımayı bekleyen zavallıların.
Yargısızca geldi hiç hesapsızca astığımı düşündüğün anlarım
Kah oradayım kah burada
bazen deniz kıyısında kayalıkların üzerinde
içiyorum şerefine derken
irkiliyorum, azgın dalgalarla buluşan kayalıkların sesinden değil
öfkeden deliye dönmüş naralar arasında
buluyorum ben gibilerini
Mola yerinde karlı tepelerden süzülen suyun demiyle yapılan çayın tadındaydı bizim sevdamız
öyle diyorum, sessizliğine gömüldüğüm bu dakikalarda.
Meğer,
Bozkırın gecelerinde biriktirmişiz, sonrasında oluşucak tüm sızıyı
Rayların üzerinde bekliyorum gelen trenin son yolcusunu indirmesini.
Uykularımda da rahat gece yüzü yok artık bana
karabasan vari dönme dolaba binmiş delinin, hasta kiracısı ayrılmıyor, peşimde sürekli.
Simit alıyorum kırıntılara muhtaç martıların karınlarını doyurmak adına
biraz da kendime ayırıyorum
son yolcudan eser yok der gibi.
Akşam olduğunu ezan sesinden anlıyorum ama gün bitmemiş hala
güneş süzülmekte bir gelin gibi şakaklarıma ve müjdeler gibi
kendinden sonra geleceği
bir umut diyorum sonra hep dediğim sonralar gibi
öpüyorum alnından
hissetmiyorsun
başka başka
dudakların sıcak ateşinin büyüsündeyken.
Ben sen oluyorum yitiriyorum asude geçen yanlızlığımı bir çırpıda
Senin ben olma arzusuyla yanıp tutuşuyorum sonrasında.
İhtimallere, olasılıklara bel bağlayıp kuru bir dala tüm dileklerimi bağlıyorum
sonu yok bu öykünün biliyorum
ama yine de
seni sevdim diyorum...