Yok!?

Uyandım. Ev buz gibiydi. Ne bu soğuk?!

Doğru banyoya....Haydaaaaa!....Sular akmıyor! Vay anasını, elektirikler de kesik!

Bu sessizlik neyin nesidir?!

Haberlere bir bakak...Tv. de nanay! N'oluyoruz!? Müzik dinleyek tamam da, elektirik yok elektirik!...

Ne salak bir adamım!

Kafamı pencereden dışarıya uzattım. Sokak bomboş. Kedi köpek bile yok ortalıklarda.

Araba maraba, tren, vapur, martı, serçe, ağaç ve hatta okul, yok yok yok olmuş!?!...

Ben manyak bir rüyada mıyım?

Yok. Uyanığım. İşte yatakta yatıp uyuyan Aşk, İdil Güneş. Acele acele giyiniyorum....

İşe gitmem şart. İşe neyle, nasıl gideceğim? Hele bir dışarı çıkalım da...

Dışarıdayım.

Tren yok. Bırak treni, ortada gar yok. Ne büyük bir boşluk, yokluktur bu. Yürüyorum....Bir ben varım.

Bir bende, bir dünyada şimdi koşuyorum!...

Deniz de yok. Hep kara, kara hep.

1. Not: Akşam, yatmadan önce yediğim barbunyadan olmasın bu yokluk?

2. Not:

Koştum koştum....
Yoklukta
ve sonunda
vardım
yine bir
başka
yokluğa!?

Nereye gitmişti
ben ve
biz dışındakiler?

Konuştum.
Kendime seslendim.
Ses yok.
Baktım dil yok.

Ş.Y.

3. Not: Artık şaşırmıyorum.