Küskün yazarlar !

Bir kaç haftadır bir durgunluk gözleniyor bu hiperaktif sayfalarda.
Kategorileri tek tek tıklıyorum, alışageldiğimiz oranlarda tık yok!
Emin olmak için bir gün öncesine bakıyorum ucundan köşesinden koparan olmuş mu diye.
Sonuç değişmiyor, göz nuru yazılarımız en dip sayfalara hapsoluyor.
Oysa bize hareket lazım, bıkmadık mı hüzünlerden?
Günlük sorunlardan kurtulmak için buradayız unutmayalım.
Ama bir şey daha var dikkatimi çeken;
Uzaktan takip ediyorum, buruk bir merakla. Anlamaya çalışıyorum, anlayabildiğimce.
Bir çok isimler terketmişler gemiyi, oysa ben onları kaptan olarak biliyordum!

Hemen hemen tüm yazıları iz bırakmıştı zihinlerimizde ve şimdi bu yazarlarımız, çocukça tavırlar sergilemekteler olacak şey mi?

Bakıyorum da ne çabuk kırılıyor yazarlarımız, en eleştirel olanlar bile.

Herkeste bir hoş görü eksikliği var nedense?

Çekiliyorlar köşelerine, dedikodulardan ve eleştirilerden rahatsız olmak gerekçeleriyle.

Olup bitenlerin onlarda ne yaralar açtığını biz bilemeyiz ve uzaktan ahkam kesemeyiz, çünkü o duyguyu bizler yaşamadık.

Ancak yanlış bir durum var ortada, bir kaç kişiden etkilenmek sonrasında yorgan yakmak niye?

Dikkatlerimizi dağıttı bu farklılıklar ve coşkumuzu yok etti.

Peki ama diğer yazarların bunda suçu ne? Neticede akraba değiliz ya, sanal bir ortam burası.

Yepyeni bir sayfa açmak bizlerin elinde, geç kalmış sayılmayız.

Yakın geçmişte moral kaynağımız olmuş usta yazar arkadaşları göreve davet ediyorum.

Tıpkı sayın Sabiha Rana hanımefendinin özverili çalışmaları örneğinde olduğu gibi.

Geçmişe bir sünger çekip, yeniden Kocaman çocuklar olalım:-)

Pozitif ortamlar yaratalım....