- Kategori
- Şiir
Kutsal Labirent (beklenen)
Uzaklaşma süratle ilerleme duygusu yakaladı insanoğlunu ve sonunda unutuldu taze havayı soluklamak
İçimizeki en büyük savaş ve zıtlık ruhumuzu işgal ediyor, karanlık duygular hükmediyor
Günışığına
Burada çayırlarda dolanan çılgın atlar yok artık hayalleri parlatan, yeryüzü rengini yitirmiş
Evimiz yanıyor durmadan usta illüzyonların ellerinde
Zamanın kimyası çürümüş ama yinede genişliyoruz gerilerken dehşet bir hızla kutsal labirentte
Hareket kaynağına döner biz uykudayken ya da morfinliyken kirli eller uyanıktır, yapay hareketin kralları
İşte dönüşüyoruz sahte gücün dizaynı etkisinde insan ve tabiat yeniliyor yavaş yavaş
Uzaklardan bir ses işitiliyor bu ara belli belirsiz beklenen yankılanıyor gökyüzünü yararak
Yıldızların titreyeceği gün yaklaşıyor inançın intikamı bu, bedelsiz soluk yok krallar tedirgin
Korku baskıyı kaybetme ve altlarındaki zeminin usulca kayışı bu delirtiyor onları
Saldırıyor çakalların piyonları tüm metropoller bombalanıyor panik zirvede
Kitlesel çöküş beliriyor bulaşıcı hastalık gibi yıkım yakıcı
O ses yaklaştıkça akıllar yırtılıyor her ulus kaçıyor alabildiğine
Kainatın noktasında sallantı ve bulantı
Beklenen gelene kadar bu böyle…