Kuzularım...

Anneden mektuplar-2

Kuzularım;

Tekil olunca baktım ki sendin, bendim olay çıkacak, bende kuzuları çoğalttım. Üstüne alınan alınsın.

Bugünkü konularımız; İnsanlarla iyi geçinmek nedir? Kıskançlık nedir? Yalan nedir?

Birilerinin işin doğrusunu yazması lazım diyerek bu işe de soyundum. Galiba cevherini giderayak fark edenlerdenim. Ne yaparsınız. Hiç bilemeden gitmek de var.

İki şeyi söyleyene hiç inanmayacaksınız.

Birincisi, “Ben hiç yalan söylemem, söyleyeni de sevmem” diyene;

Külliyen yalan. Yalan daha bu cümleyle başlamıştır.

İkincisi de “Ben hiç kıskanç değilimdir, kıskanç insanları da anlayamıyorum” diyenlere.

Yahu yalan söylenmez mi hiç? Kalitesi, niyeti, doğuracağı sonuçlar önemli. Hasta, ölmek üzere

-"Ölüyor muyum" diye soruyor.

Yalan yok ya sizde cevap:

-evet, ne yazık ki ölüyorsun!

Doğru cevap: Elimizden geleni yapıyoruz. Biraz gayret iyisiniz!

Savaşın en ön noktasına bir tim yolluyorsunuz, soruyorlar ( soramazlar ya, işte, iyi tarafından düşünelim), kaçı sağ döner?

Yalan yok ya cevap:

Hepsi!

Doğru cevap: Arkadaşlar birilerinin yaşaması için birilerimizin gitmesi gerek. Sağ kalmaya gayret edin.

Ne yani, ben şimdi ne söyledim. Tabii ki hafifletilmiş yalanımı

Eee yani neymiş?

Yıkıcı değil, yapıcı, onarıcı, hatta şoku (genç doktorum kızmasın ) geçiştirici yalanlar söylenebilirmiş.

Gelelim kıskançlığa;

Bence bu tedavisi olmayan ama öldürmeyen de bir hastalık. İlacınızı şahsa ait dozlarda alırsanız sizi yaşamınız boyunca bunaltmadan yaşatır. Nasıl mı? Kolay!

İlişkilerinizde kendinizi nereye ve nasıl yerleştirdiğinize bağlı. Kendinize olan öz güveninize bağlı. Kendinizle olan barışıklığınıza bağlı. İlişki içinde olduklarınız-ilişkiden ne anlarsanız benim kabulüm-, çevrenizdekiler sizde bir şeyler bulmuş ki olmalı ki yanınızdadır. Ya başkalarında da bulursa ben ne olurum diye hayatlarınızı cehenneme çevireceğinize onlar için vazgeçilmez olan yanlarınızı geliştirin. Ve kıskançlığınız sakınmaya dönüşsün. Hayatımızda duygularımızı dereceli yaşarız. Dereceleri yükseltmek biraz da davranışlarımızda gizli galiba.

Kendinizi karşınızdakinin yerine koyarak düşünürseniz ve bu davranışlarınıza etki ederse – ki buna empati diyorlarmış- etrafınızla iyi geçinmemeniz için hiçbir sebep yok.

“Amaaaan, hayat ne kadar kolaymış” demeyin. Bunları yazmak, söylemek, okumak kolay kolay da, çok uzun zaman da öğreniliyor. Anacığımın tabiriyle ”eş….. kadar oldum, hâlâ öğrenemediğim öyle şeyler var ki !
Benden sonrasına not yazıyorum. Kopyayı bırakması benden, yakalanmadan çekmesi, uygulaması sizden.