Laf aramızda

Çoğu zaman beni ve gündemi meşgul eden konuları yazmaya çalışıyorum. Yazmak; bilgi ve birikim aktarmak olduğu gibi yazarı rahatlatan, kendini iyi hissetmesini sağlayan dışavurumdur.

Günümüzde çoğalan stres, sıkıntı ve geleceğe dair kaygılar insanların iç ve dış dünyalarına yansımaktadır. Karamsarlık dediğimiz bu durum çoğu zaman olaylara negatif bakmamıza ve moral bozukluklarına sebep olmaktır. Bu durum fiziki görünüşümüzü etkilediği gibi kalbimiz ve ruhumuzda olumsuz etkilenip diğer insanlarla olan münasebetlerimizi asgariye indirmektedir. Toplumdan uzaklaşma, insanlardan kaçma, birlikte ve beraberce yapılan aktivitelere katılmamak gibi şeylere sebep olmaktadır.

Çağımızın insanoğluna verdiği en büyük yalnızlık, en derin uçurum, en uzağa gidiş de bu sebeplerden dolayı olmaktadır. Sevginin, saygının hoşgörünün yerini alan düşmanlıklar toplumlara yansıdığı gibi dünya düzenini de bu yönde etkilemektedir.

Çünkü öfke sebebe değil insana duyulmaktadır.

Çünkü kararlar tartmadan düşünmeden alınmakta yargılamalar tek yönlü yapılmaktadır.

Savaşlar, yıkımlar, kıyımlar işte bu sebeptendir.

Ey umut neredesin?

Hangi dağın arkasındasın kim bilir

Hangi deniz yolunu kesti?

Hangi bulut gözlerindeki pırıltıyı gölgeledi?

Hangi gün, hangi ay, hangi mevsim senin vaktindir?

Şair ne güzel de anlatmış insanın kırılganlığını, yalnızlığını ve içine düştüğü durumu…

Ayrılık Sevdaya Dahil

Sanmıştık ki ikimiz 
yeryüzünde ancak 
birbirimiz için varız 
ikimiz sanmıştık ki 
tek kişilik bir yalnızlığa bile 
rahatça sığarız 
hiç yanılmamışız 
her an düşüp düşüp 
kristal bir bardak gibi 
tuz parça kırılsak da 
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı 
hâlâ kıpkızıl gülümseyen 
-sanki ateşten bir tebessüm- 
zehir zemberek aşkımız

(Attila İlhan)

İşte böyle bizleri hayata bağlayan sebeplerin yanında, hayattan uzaklaştıran sebeplerde vardır.

Hemen her insanda görülen bu gibi durumlardan bizleri kurtaran, düzlüğe çıkaran yaşama sevinci, irade ve inançlarımızdır.

Laf aramızda! Anlatmaya çalıştığım sıkıntı ve sorunlarla sık sık karşılamıyorum desem yalanın en büyüğünü söylemiş olurum. hani derler ya “terzi söküğünü dikemez” işte onun gibi bir şey benimkisi yazdığım şiirlerde veya yazılarda insanlara iyi güzeli,doğruyu gösterip tavsiye etsem de bende sizden biriyim.bu çağ bu zaman ve bu gidişat beni de olumsuz yönde etkilemektedir.

Laf aramızda…

Gün ışığı

gecenin içinde ayaz çiçekler

gün ışığı geceyi

gece gün ışığını bekler

hayatın başında

ortasında

veya sonunda gitmek

nefes

sevinç

ve ağıt

beyazdan siyaha dönüşen kağıt

ne fark eder

ana rahminde

ya da

doğunca ölmek

yaşamak tutunmak ise

tutunmak için biraz üşümek gerek

tesadüfen bulduğum bir fotoğraf

fotoğrafta bir kadın

bir de erkek

aralarında bir çocuk

samimiyetsiz bir duruş

bakışlarını kaçırmışlar birbirlerinden

ama aynı karedeler

araları oldukça açık

kadının saçları simsiyah

gözlerinde gülümseme

dudağı suspus

adamın suratı asık

saçlarına kar yağmış belli

ağzı oldukça kalabalık

çocuk her şeyden bihaber

çocuk bildiğimiz çocuk

tesadüfen bulduğum bir fotoğraf

tanıdık değil

yabancı insanlar

yabancı etraf

yarım asır geçmiş üstünden

tozunu,pasını bırakmış zaman

zamanla kirlenir imiş insan

çocuk her şeyden bihaber

çocuk bildiğimiz çocuk

saf ve temiz

geçmişi ederken ihbar

köpükten dağlar

engeller çalı çırpı

babalar taş kesilmiş

analar yasta

her köşe başında çocuklar ağlar

boşluğa düşen düşene

her şeyi yutar sırlı karanlık

kurt ulumasını taklit eden köpekler

gecenin içinde ayaz çiçekler

gün ışığı geceyi

gece gün ışığını bekler

(Arap Kurt)

Yorgunluk ve ruhsal çöküntü umutsuzluk çağımızın tedavi edilemez hastalıklarından birisidir… Vesselam

Arap Kurt – köşe yazıları-