Laiklik ve çağdaşlık

Laiklik , hukuk açısından devlet ve din işlerinin ayrılığı; devletin, din ve vicdan özgürlüğünün gerçekleşmesi bakımından yansız olmasıdır. Laikliğin sosyal açıdan işlevi ise;dini, toplumu ve devleti çeşitli alanlarda(ibadet dışında) etkileyen bir öğe olmaktan çıkarıp kişisel niteliğe büründürmesidir. Laikliğin bu yanı, toplumu çağdaşlık aşamasına ulaştırır.

Çağdaşlık kavramı ise, laiklik temeline dayanır .Laik bir yaşam olmadan çağdaş toplum aşamasına geçmek mümkün değildir. Bu nedenle, kültür ve uygarlık gibi laiklik ve çağdaşlık da iç içedir ve biri olmadan diğerinin de olamayacağı iki olgu ve iki yaşam tarzıdır.

Laikliğin ve çağdaşlığın Türk toplumsal kültürel değişim hareketi içindeki anlamı da bu iki olgunun ve yaşam tarzının birlikteliğine dayanır. Bu anlamdaki laiklik, din ve devlet ilişkisini belirleyen bir prensip olmanın ötesinde, toplum sorunlarına akılcı ve bilimci bir bir bakış şeklidir. Bu nedenle laiklik, Türk toplumunun çağdaşlaşması ana hedefinin ayrılmaz ve zorunlu bir parçasıdır. Yalnızca devlet kurumlarına çağdaş bir görüntü verilmesi yeterli değildir. Topluma da aynı görüntünün verilmesi gerekir.(İkinci Mahmut, Tanzimat ve Meşrutiyet dönemlerinde, devlet kademelerinde reform saylabilecek bazı yenilikle yapılmıştır; Ancak bunlar, bilimselliketen öte, Batıya benzeme ya da Batılı gibi olma doğrultusunda halk katına inemeyen yüzeysel yenilikler derecesinde kalmıştır. Sonuçta toplumun sosyo-kültürel yapısında çağdaşlığa yönelik önemli bir gelişme görülmemiştir.)

Çağdaş toplum olabilmenin koşullarında biri de, bireyde ve toplumda, devletin kendileri için var olduğu bilincinin yaratılmasıdır.Bireyin, devlet yönetimine katılmalsına ve devletin yaptıklarını gözetmesine olanak sağlanmalıdır.
Devlet düşüncesi, laiklik aşamasından süratle demokrasi aşamasına geçmeli;birey ve toplumun çağdaşlık yürüyüşüne katılmalıdır.Bu yürüyüşte devlet arkada kalmamalıdır.


cdenizkent