Lanetlemek çözüm olmuyor

Söylenecek ne çok sözümüz var söyleyemediğimiz. İçimizde büyüttüğümüz... 

 

Söyleyemediğimiz her söz her kelime her düşünce kızgınlığa, kırgınlığa, küskünlüğe, üzüntüye kedere, bulanıp yüreğimize gömülerek sessiz çığlıklara sebep oluyor. Zira yaşanan acılar karşısında söylenen her söz, ifade edilen her düşünce verilen her tepki anlamsız, kifayetsiz kalıyor. Her şeye rağmen konuşmak istediğimde; Fuzuli'nin "...söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil..." şiirindeki ruh haline bürünüveriyorum. Vazgeçiyorum...

 

Ancak asıl etken güzel ülkemin kan gölüne dönmesi..! 

 

İnsanın en doğal hakkı olan yaşama hakkını elinden almak kime ne kazandırır? Masum savunmasız suçsuz insanların hayat hakkının elinden alınmasının kime ne faydası olabilir? Anlamış değilim. İnsanın en öncelikli görevi hayatı yaşanılır kılmak. İnsanın insanca yaşamasına, huzur içinde yaşamasına, barış içinde adil bir biçimde yaşamasına, Evrensel İnsan hakları çerçevesinde yaşamasına imkan sağlamak değil midir? Hal böyle iken insanımızın hak ettiği haklar korunmadıkça, toplumda huzursuzluk, güvensizlik, mutsuzluk hakim. Çıkar kargaşası, şahsi çıkarlar toplumsal çıkarların önüne geçmiş durumda... İnsanın hayat felsefesi " BEN" merkezli. Ben doğruyum, ben haklıyım, benim hakkım düşüncesi hükmetmiş durumda vicdanlara... Hal böyle olunca kendi gibi düşünmeyenler "ÖTEKİ" leştirilmiş, farklılaştırılmış, ayrıştırılmış durumuna getiriliyor. 

 

Şehitlerimiz yürek yakan hikayeleri ile aramızdan ayrıldılar. Bizler ise o güzel insanlarımızın gösterdiği cesareti göstererek, bu zor günlerde millet olarak birbirimize kenetlenmeli. Ümidini kaybetmeden, şucu, bucu ayırımına girmeden, farklılıkları ötekileştirmeden, birlik ve beraberlik içinde, Çanakkale ve Kurtuluş savaşı ruhunu tekrar canlandırmak ve vatanımıza sahip çıkmaktan başka çaremiz olmadığının bilinciyle hareket etmeliyiz. Teröre karşı uyanık olmalı, birlik ve beraberliğimize her zamankinden daha sıkı sarılmalıyız...

 

Hanife MERT