Lösev ve çocuklarımız

Bugün Lösev yardım tırları Kayserideydi. Yaşadıklarımı ve hissettiklerimi tarif etmem olanaksız sanırım. Yıllardır, hayatın acı ve tatlı evrelerini yaşarken, gülmelerim, acılarım, ağlamalarım, haykırışlarım olmuştur. Hayattan ve insanlardan nefret ettiğim, neden ben bunları çekiyorum, bunlar bana reva mı? diye kendime sormalarım olmuştu. Yeni anlıyorum ki; bugün hissettiklerimden sonra, günlük hayatta yaşadıklarım ne ki?

Kimileri lüks yaşama derdinde, kimileri kız/erkek arkadaş derdinde, kimi sevgilisinden ayrılmış hayata küsmüş, kimi daha iyi araba derdinde, kimi yeni ev, kimisi makam, kimisi birilerinin gözüne girme derdinde, kimisi sevişerek hayatı yaşamayı seçmiş, kimisi rakı sofrasında sabahlamayı, kimisi duygularıyla mutlu olmayı, kimisi maddiyata dayalı yaşamayı seçmiş, seçmiş, seçmiş.

Ya seçemediklerimiz. Ya elimizi kolumuzu bağlayan sebepler. Biz istemeden bize musallat olan şeyler. Hastalıklar. Ne olacak bunlar söyleyebilir misiniz?

Çocuklarını iyileştirmek için çabalayan, maddiyatları yetmeyen, sabahlara kadar uykusuz kalıp, çözüm yolları arayan, çaresiz, parasız, ihiyaç sahibi insanlar ne olacak söyler misiniz? Sizin bindiğiniz lüks araçlar, ikinci, üçüncü evler, daha eskimeden değiştirdiğiniz mobilya paraları, başkalarının gözünde iyi görünmek için harcadığınız paralar sizi ihya mı edecek sanıyorsunuz. Sizi karakterli, sevilen insanmı yapacak sanıyorsunuz. Yanılıyorsunuz efendilerrr, yanılıyorsunuz. Biraz çevrenize bakınız. Çocuklarımızın, ailelerinin yüzlerini güldürünüz. Ölümle yüz yüze gelmiş çocuklarımızı hayata bağlayınız. Bundan daha büyük bir erdem var mıdır? Soruyorum.

Ben bugün lösemili çocuklara sarıldım. Konuştum onlarla. Kimisi 4 yaşında kimisi 10 yaşında, kimisi yenmiş hastalığı, kimisinin saçları yok, dökülmüş, bakışlarındaki o içtenliği, hayata sarılma çabasını, sevgiyi, iliklerime kadar hissettim. Onları görünce, yaşım 35, onların değil kendimin ne kadar aciz, sorumsuz olduğunu anladım. Yıllardır kendi nefsim için çabalarımın, yüzde 10 unu onlara verebilseymişim, kaç hayatın kurtulmasına etken olurmuşum. Yıllardır kokuşmuş yüreklere sevgi aşılamaya çalışacağıma, bu minik yüreklere sevgi yükleseymişim daha mutlu olurmuşum.

Kendimden utanıyorum.

Lütfen Lösev ile irtibata geçip, çocuklarımıza yeni hayatlar hediye edelim.

Engin Göksu