Masal Bitti

<ı>Hepimizin bir yarışı var. Kendinle yarış etrafındakilerle yarış dostunla yarış düşmanınla yarış rakibinle yarış…

Her saniye bu yarışın içindeyiz ama sorulduğunda, ‘ Ben kimseyle yarışmıyorum kendimle yarışıyorum ‘ gibi asil laflar etmeden de duramayız.

Komik bir ruh hali bu. İnsanın başkalarıyla yarışması kötüymüş yanlışmış gibi gerçekleri söylemekten şiddetle kaçınıyoruz.

Yarış hayatın kendisi ve bence hepimiz her saniye birileriyle bir şekilde yarış halindeyiz. Elbette kendimizle yarış halinde olduğumuz da oluyor ama asıl yarış hayata ve hayatın getirdiklerine karşı verdiğimiz yarış.

Asilliği elden bırakmamak için de hep kendimizle yarış halinde olduğumuzu söylüyoruz ve ciddi ciddi bu masala kendimizi de inandırıyoruz.

Masal deyince aklıma annem geldi

Annem ben çok küçükken kardeşlerim ve beni öğle uykusuna yatırırdı başlardı masal anlatmaya.

Ali Baba adında bizden başka hiç kimsenin bilmediği bir masaldı bu. Ali Baba’ dan aklımda kalan en belirgin şey onun evinde ki eşyaların hatta onun hayatının bir minyatür oluşu.

Severdim ben bu masalı. Masalımızı dinler bazen gerçekten uyur bazen de uyur numarası yapardık. Uyandığımızda ise dondurmayı haketmiş olmanın haklı gururuyla zevkle dondurmalarımızı yerdik.

Bunları yazarken ben takıldım şimdi bu Ali Baba’ ya. En kısa zamanda bu masalı annemden tekrar dinleyeceğim ve bu defa asla unutmayacağım.

Kim bilir belki bir gün Ali Baba masalına geri döner ve onu sizlerle paylaşırım.

Aman sakın ola dinlerken uyumaya kalkmayın.