Meclis görüşmelerinin sonucu

Büyük gürültülerle yapılan “demokratik açılım” konulu meclis görüşmesi benim açımdan bir hayal kırıklığı oldu. Hem ön görüşmelerde, hem de asıl görüşmelerde konuşmacıları dikkatle dinledim. Verilecek mesajları merak ve heyecanla bekledim. Sorunun çözümüne yönelik öneriler duyacağımı umarken daha sorunun bile tam olarak ortaya konmadığını ya da konamadığını gördüm.

Sevgili okuyucu, benim bu görüşmelerden edindiğim izlenim; herkesin olaya bakışı, herkesin sorun tanımı ve herkesin çözüm düşüncesi birbirinden çok farklı. Herkes karnından konuşuyor ve hiç kimse kafasının içindeki asıl niyet ve düşünceleri başkalarıyla paylaşmıyor.

Bu görüşmelerde bir uzlaşı arandığı kanaatinde değilim.

***

Önce DTP için birkaç şey söyleyeceğim. Bu parti her sözüne demokrasi ve insan hakları diyerek başlamasına rağmen seçim öncesi, partili belediye başkanları ve de devlete karşı gelmekten çekinmeyen bazı yandaşları marifetiyle güneydoğu illerini başka partilere yasaklayıp kapatmadılar mı? Başbakan bile adeta tankların, panzerlerin ve özel kuvvetlerin himayesinde girebildiği Diyarbakır’da devrilmiş çöp bidonları, kepenkleri kapalı dükkanlar ve insansız sokaklar tarafından karşılanmadı mı?

***

Başbakan yukarıdaki olayları kendi yaşamadı mı?

Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç bunları bilmez mi?

Diğer AKP milletvekilleri ve AKP teşkilatı bilmez mi?

Şimdi çıkıp da meclis kürsüsünden “doğu ve güneydoğu illerinde sadece iki parti vardır. AKP ve DTP dışında buralarda başka parti yoktur demek insaflı bir değerlendirme midir? Sizin devlet güçlerini yanınıza almanıza rağmen zorlukla girebildiğiniz illere muhalefet partileri nasıl girecekler ve kendilerini özgürce nasıl ifade edebileceklerdir?

***

Bu görüşmelerden önce Başbakan muhalefet partilerinin liderleriyle görüşüp kafasındaki açılım planını anlatmak istedi. Hatta iletişim çağının altın dönemlerini yaşadığımız şu günlerde nostalji yaparak birbirlerine mektuplar gönderdiler. CHP lideri Deniz Baykal bu teklifi şartlı olarak kabul ederek görüşmelerin halka açık olmasını, bu nedenle de mutlaka bir kamerayla kaydedilmesini istedi. Sürekli demokrasi lafı eden, sürekli şeffaflıktan söz eden Başbakan ne diye bu teklife karşı çıktı. İşte mecliste konuştular ve televizyon da bunu bütün dünyaya duyurdu. Baykal ile görüşürken de kamera kayıtları olsa ne sakıncası olurdu ki?

Yoksa baş başa görüşselerdi başka şeyler mi konuşulacaktı? Sadece liderlerin bilmesine izin verilen, ama milletin bilmesinde sakınca olan açılım projeleri mi vardır? Varsa bunlar ne diye milletten gizleniyor. Gizli olmasının ülkeye yararı ne olacaktır? Eğer böyle bir gizlilik yoksa Başbakan ne diye Deniz Bey ile halvet olmak istedi?

Bu görüşmelerle ilgili daha çok şeyler konuşulacak ve biz de çok şeyler yazacağız.