Merdaneli Makineler

Mutfak masası eşsiz sohbet mekanı.

Yerimizi aldık yine annemle. Şimdinin sağladığı kolaylıklardan bahsederken, geçmişte hayatımızı zorlaştırdığı ortaya çıkan eşyalara geldi sıra. Beni okuyanlar bilir, eskilere merakım vardır.

Geçmişe değil ama eski eşyalara takılır kalırım bazen.

Ben kitabın bile sahaflardan alınanını severim mesela. 2. El olsun, üzerinde notlar, çeşitli karalamalar bulunsun.

Böyle konuşurken merdaneli makinelerden konuşmaya başladık. Ne şirin geldi birden gözüme.

Şimdilerde adı sanı kalmadı tabii, acaba saklayan var mıdır yada hala bir köşede muhafaza edebilen?

Sanmıyorum…

Çoktan eskicideki yerini alıp, kayıplara karışmıştır merdaneli makineler.

Hemen her evde vardı.

Üzerine çiçekli kumaşlardan örtüler dikilirdi. Kapağı vardı. Annem çamaşırı atar, ben ise dönmesini izlerdim kapağın aralığından.

Sonra yerini daha az yer kaplayan dikiş makineleri alsa da, geniş ve dolaplıları vardı o zaman. Temizlik bittiğinde, çay saati sona erdiğinde soluğu onun başında alırdı ev hanımları.

Ne bayramlıklar, ne çeyizlikler dikilirdi o makinelerde.

Daha çok üretirdi belki de çalışmayan bayanlar o dönemde.

Elbise kalıpları çıkarılır, kim daha güzel dikecek diye hepsi birbiriyle yarışır.

Tel dolaplar vardı mesela kullanılmasa da. Tel dolapların faaliyette olduğu zamanlara yetişemedim ancak balkonda dururdu, hatırlıyorum.

Sonra babamın pikabı geldi gözümün önüne. İğnesi kırılmıştı bir gün. Ve sonu oldu sanki yaptırmadık bir daha. Kasetleri dinlemeye devam ederdik. Yerini cd.ler alana dek.

Kristal vitrin takımları, çini vazolar vs.

Ne güzeldiler…

Şimdi hepsi gözümüzde ne kadar fuzuli. Ama düşününce o zamanın en gereklileri.