Merhaba

Bu ilk yazım. Aslında başka bir konuda yazmayı düşünürken konu değiştirdim. Nedeni az önce dersaneden gelen ve henüz 14 yaşındaki oğlumla öğle yemeğinde bir konuşma geçti aramızda.

Yazdan beri 16 yaşına geldiğinde motosiklet kullanmak istediğini söyler durur ve her seferinde de "asla" sözcüğünü duyacağını bildiği halde yılmadan yineler dileğini. Sanırım amacı; önce kulağımı bu cümleye alıştırmak sonrası nasılsa gelir...

Yemekte yineledi yine; ben de kalıp cümel olarak "Asla. Bir çocuğum var benim" yanıtını verdim. Bu kez bana "anne gel empati yapalım. Sen benim yerime neden istediğimi, ben de senin yerine neden istemediğini anlamaya çalışalım " dedi.

Doğrusu çok hoşuma gitti. Ve başladık empati yapmaya.

Çıkan sonuç her ikimizde sevindirdi. Benim asla ile başlayan cümlem artık olmayacak, onu ve bu konudaki isteklerini ve bu isteğin nedenlerini anlamaya çalıştım ve sanırım anladım da.

Ne güzel iletişim kurmak kurabilmek ve bu isteğin kendi çocuğunuzdan gelmesi.

Sevgilerimle.