Mevlana - Ey sevgili

Ey sevgili! Sana yeniden teşekkür ederim. Çünkü beni bugün de üzgün bir kalp ile evime gönderiverdin. Sana’’Merhaba’’ bile diyemiyorum. Sana bakamıyorum. O kadar sert bir halete büründün ki artık senden korkuyorum. Bu sen değildin sevgili. Senin ruhunun inceliklerinde zinhar bir kötülük emaresi yoktur. Sevgili hani sana ulaşabilmek için en yakın arkadaşına bir kâğıt vermiştim. O kâğıtta seni 16.30’Da berceste kefenin önünde beklediğimi söylemiştim. Ama o en yakın arkadaşın bu ifadelerimi sana iletmemiş. İletmediği gibi beni de düşman gibi görmeye başladı. Sana iletmediğini her ne kadar söylese de bu konuyu sana mutlaka ve mutlaka açmıştır. Çünkü bu zamanlarda haleti ruhi yende peyda olan olumsuzluk hisleri beni sana karşı savunmasız bırakıyor. Sorulacak olanı elbette sorar soracak olan…

Bu aralar Hazreti Mevlana’nın bir sözünü daim zikrediyorum. O zat der ki:

Kısmet etmişse Mevla,

El getirir, yel getirir, sel getirir,

Etmemişse Mevla

El götürür, yel götürür, sel götürür

O yüzden sen kısmetsen olacak her şey. Kısmet olmasan dahi seni seveceğim ve bu sevgi ile seni daim gözleyeceğim.

Bugün yine hicranını yaşadım sevgili! Yine senin Müberra bedenine yakın olduğum halde fersah fersah uzaklıkta senin hicranını yaşadım. Ne olurdu da bana artık kapılarını açsan. Ellerim kan içerisinde kaldı. Ama sen bu kadar kapı vurmalarıma rağmen inadını kıramadın. Sevgili ruhuma artık merhaba de. Yavaş yavaş benden uzaklaşıyorsun. Gözden ve gönülden de yavaş yavaş uzaklaşıyorsun. Ah şu benim kendimi sana ifade edememelerim. Ah şu bakışlarımın incesizliği, Ah benim şu kabiliyetten yoksun ruhum. Bu kadar eksi hallerin senin gibi mümtaz olan bir varlığa ulaşabilmesi hiç mümkün müdür ki.

Şimdilik sana iyi geceler…