Milliyet Blog'da İnebolulu hemşehrilerim

İnebolu, Batı Karadeniz'de deniz kıyısında Kastamonu'ya bağlı bir ilçedir. Şu andaki ilçe nüfusu yaklaşık olarak 30 bindir, bunun 10 bini şehir merkezinde, 20 bini köylerinde yaşar. İnebolu'da yaşayanların en az beş katı sayıda İnebolulu İnebolu dışındadır. İnebolu'dan göçün büyük bölümü İstanbul'a olmuştur. Az da olsa Ankara'da İnebolulular vardır. Ülkemizin her yanında çok sayıda İnebolulu yaşarken, İneboluluların çok azı İnebolu'dadır. İstanbul'a, karayoluyla Kastamonu, Bolu, Sakarya, Kocaeli üzerinden ulaşılır. Deniz yolu eskiden kullanılırmış, şimdi denizden yolcu taşımacılığı yoktur. Ankara'ya, Kastamonu ve Çankırı üzerinden karayoluyla ulaşılır. İnebolu'dan ayrılmış olanlardan İnebolu ile bağını koparmamış olanların sayısı oldukça çoktur. Özellikle yaz aylarında ve bayramlarda yakınlarını veya evlerini ziyaret eden İnebolulular İnebolu'yu oldukça kalabalıklaştırır. Diğer zamanlarda boş duran birçok evin ışıkları bu zamanlarda yanar.

Burada yazan İnebolulu hemşehrilerimi aradım ve zaten bildiklerim dışında başkasını bulamadım. Onların kimisi İnebolu kökenli değil ama İnebolu'ya yakınlık hissetmişler ve İnebolu'dan sözetmişler yazdıklarında. Hemşehrilik yalnızca orada doğmakla veya orada yaşamakla olmaz ki, önemli olan oraya bir yakınlık duymaktır.

Müyesser Saka (http://blog.milliyet.com.tr/sevgidunyasi)

Burada en uzun zamandır yazan hemşehrimiz Müyesser öğretmendir.

"Kastamonu’dan bayram için giderdim Çatalzeytin’e, o zamanlar kışın yollar kapanır kardan, Biz de motorla İnebolu’ya gideriz, kar İnebolu yolunu kapamadıysa Çakıcı’nın yarısı kamyon, yarısı yolcu taşıyan arabasıyla…
90 kilometrelik yol bazen 7 saatte gidilir. Küre Dağları yol vermez, kar her yerde, biz yollarda…" (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=19450)

İnebolu'nun eski zamanlarını bilmek Çakıcı'nın kamyonunu da bilmektir. Şimdi uzaklarda da olsa Müyesser Öğretmen İnebolu'yu hiç unutmamış.

Gürsel Yüce Tercan (http://blog.milliyet.com.tr/gursel)

Gürsel'le 35 yıl sonra buradaki yazılar sayesinde karşılaştık. Bir yazıma yorumunda ne güzel anlatmış eski yılları:

"Nasıl unuturum. Ortaokulun şapkasının kenarında lacivert (kendi renginde) liseninkinde ise, sarı şerit vardı. Sene 72'de veya 73 de olabilir bir müdür (N.Ç.)gelmişti. Hafta sonları bile önlük giyip şapka takmıştık. 74 de ben İnebolu'dan ayrıldım zaten sonra ne oldu bilmem." (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23112)

Gürsel, eşi ve çocukları ile Gaziantep'te yaşıyor. Yazdıklarından kendini İnebolulu olarak düşündüğünü anlıyorum.

Feraye Güneş (http://blog.milliyet.com.tr/boyran.inebolu)

Feraye yeni başladı yazmaya ve hergün yazıyor.

"Kızılcık ağacını ve meyvesini bilmeyen yoktur. İneboluda bunun halk arasında adı kiren olarak bilinir. Mayhoş tadı vardır ama bekletilip iyice kızardığında tatlıdır. Biz bunun tarhanasını, marmelatını ve reçelini yaparız." (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=66062)

İnebolulu olduğunuzda "Kızılcık"a "Kiren" de denildiğini bilirsiniz. Feraye de biliyor elbette. O da İnebolu'da dışında yaşıyor ancak çektiği fotoğraflara ve yazdıklarına bakınca İnebolu'ya çok sık gittiği belli oluyor. (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=66062)

Eren Tiryaki (http://blog.milliyet.com.tr/erentiryaki)

Eren kuzenim, Hayri Amcamın oğlu. Çocukluk yıllarında çok gelirdi İnebolu'ya ancak son yıllarda pek gelemedi. 2006 sonlarında bir hevesle yazmaya başlamıştı. Uzun zamandır yazmıyor.

Barış Kaşıkçı (http://blog.milliyet.com.tr/bariskasikci)

Barış, 1994 İnebolu doğumlu, genç yazarlarımızdan. Anne ve babası İnebolu'da öğretmenlik yaparken doğmuştu. Temmuz ayında bir yazı yayınladı ancak gerisi gelmedi. 90'lı yıllarda Barış'ın babası Internet'te İnebolu ile ilgili sayfalar yayınlardı. Şimdi Manisa'da yaşıyorlar ve onlar bizim hemşehrilerimiz.

Aydın Tiryaki (http://blog.milliyet.com.tr/aydintiryaki)

Çok konuda yazdım ancak en çok İnebolu'yu yazdım. İnebolu Yeşilöz Köyünde doğdum, 7 yaşında İnebolu'ya taşındık. Lise bitince üniversite için Ankara'ya geldim ve o zamandan buyana Ankara'dayım. Her yaz ve fırsat bulduğum her zaman İnebolu'ya gittim ve gidiyorum.

"Yetmişli yılların başlarında henüz televizyon akşamlarımızı tutsak almamışken İnebolu’ya ikinci yazlık sinema yapılmıştı. İlk yazlık sinema her tarafı binalarla kapalı bir yerdeydi. Kapalı sinemanın olduğu caddenin hemen karşısındaydı. Bu yazlık sinemanın balkonu bile vardı, orası ailelere mahsustu." (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=14181)

İnebolu'nun anımsadığım dününü ve gördüğüm bugününü yazdım, fotoğrafladım ve yayınladım. Yazacaklarımın yazdıklarımdan daha çok olduğunu biliyorum.

Başka hemşehrilerimiz var mıdır? Bu yazımıza yorum yazarlarsa biz de öğreniriz.