Milliyet'in manşeti: Irak Acı Vatan

Adana'dan iş ve aş umudu ile Irak'ın başkenti Bağdat'a havalanan uçağa binen 28 vatandaşımızı, uçağın düşmesi sonucu kaybettik. 28 kişinin hazin öyküsünü ulusal basında ve televizyonlarda içimiz dağlanarak izledik. Yakınların feryatlarını ekran başında izlerken bizler de kendimizi zor tuttuk. Yakınını teşhis ederken çekilen fotoğrafa yansıyan insanımızın acısını ne dindirebilir?

Kan, gözyaşı ve ölümün kol gezdiği Irak'ta ekmek parası umudu ile yola düşen insanlarımızı en iyi anlatan kelimeleri bugünkü Milliyet'in manşetinde buluyoruz: "Irak acı vatan". Eskiden Almanya için söylenirdi bu söz, aradan geçen zaman neleri getirdi bizlere. Gazetemiz Milliyet'te yer alan habere göre sadece Türkiye İş Kurumu aracılığı ile 20.000 kişi Irak cehenneminde çalışmak zorunda. Özel şirketlerle giden ve kamyoncuları eklerseniz rakam katlanıyor.

Beni asıl düşündüren insanlarımızın ölümün kol gezdiği ve ortalama günde 70 kişinin öldüğü Irak'ta ne şartlarda ve hangi ücretlerde çalıştığıdır. Ve insanlarımızı göz göre göre bu cehenneme nasıl muhtaç bırakabiliriz? Büyüyen(şişirilen) ekonomik göstergeler, tek haneli enflasyon, 6 sıfırı atılan para ile cilalanan ekonomimiz, istihdama bir çare bulamadıkça köhne Rus uçaklarına doluşan çaresiz insanlarımıza üzülmek neye yarayacak? Ölen öldüğü ile kalacak, yarın yine Antonov uçakları gibi uçaklarla Bağdat seferlerine devam edilecek.

Yine gazetemizin haberine göre Türk'ler en tehlikeli bölgede çalışmaktan çekinmiyorlarmış. Neden??? Peki buralara iş ve aş umudu ile çalışmaya giden insanlarımızdan kim sorumlu? Bu insanlarımızın can ve mal güvenliğini, sosyal güvencelerini kim koruyor? İhracatımız rekor kırıyormuş... Bu kaza ile Irak cehenneminde hayatını kaybeden TC vatandaşlarının sayısı 200 oldu. İhracat rekoru bu insanlarımızın acılarını dindirebilir mi? Dışarıya mal ihraç ederken dışarıdan acı ithal ediyoruz. Benim bütün itirazım buna. Hiç televizyonda veya gazetede batılı işçilerin Irak'ta hayatını kaybettiğini duymadım. Batılılar bizim gibi açlık sınırında asla olmamış ki gözükara biçimde yer, mekan ayırdetmeden ekmek derdine düşsün. Benimkisi de laf olsun misali...

Acılı insanlarımıza sabır, hayatını kaybeden vatandaşlarımıza ve uçak personeline rahmetler dilerim. Umarım insanlarımızı Irak cehenneminde çalışmaya mecbur bırakan bu sisteme bir çekidüzen verilir. Umarım mecbur kalıp da Irak'ta çalışana da insani bir ortam sağlanır. Umarım ki Irak'a yarın güneş barış ışıkları ile doğsun ve ışığı hiç sönmesin.