Mimarinin geleceği

Mimari bir sanat dalı olmaktan giderek uzaklaşıyor, zanaatlaşıyor.

Mimarinin tarihindeki en büyük başarısızlığı, 12.000 yılda insan türü için ergonomik ve optimum ev tasarımını becerememesidir. En zenginlerin evleri bile, içinde yaşanamaz acaiplikte oluyor.

Diğer bir başarısızlığı, 20. Yüzyıl’ın ikinci yarısındaki muazzam kentleşme sonucunda ortaya çıkan çirkinlik abidelerini engelleyememesidir.

Ancak, değişen koşullar mimariye yepyeni olanaklar tanıyacağa benzer. Onlara bir bakalım:

Yüzer kentler: Yeryüzü’nün % 75’i denizlerle kaplı ve bunun önemli bir bölümü uluslararası sular. Gökdelenlerin yatayı ve yüzeri olarak düşünebileceğimiz yüzerkentler 1950’lerden beridir, bilimkurgucuların hayallerini süslüyor. Hızla artan dünya nüfusu bu tür arayışları besledi. Ayrıca, bunları yüzer-kent-devlet kılmak da mümkün. Ütopyalar buralarda sınanabilir, mafya cennetleri kurulabilir.

Uzay gemileri: Çok yakında üzerinde yaşanabilir Dünya benzeri gezegenler bulunacak ve oraya doğru yol alınacak. Bu yolculuklar onyıllar sürecek. Geleceğin uzay gemileri, gökdelenler ve yüzerkentler gibi, bağımsız ve kendine yeterli yaşam birimleri olmak zorunda. Onları da birer mikrokent olarak düşünebiliriz.

Süper köprüler ve tüp geçitler: Gelecekte Bering ya da Cebelitarık Boğazı gibi, şimdikilerden çok daha uzun mesafelerde de karayolu ulaşımı gerekecek. Bunları tasarlamak da yine mimarların işi olacak.

Çöllerden orman yaratma: Dünya hızla çölleşiyor. Gelecekte bu gidiş bir noktada durdurulacak. O zaman da yeniden çölleri orman yapma projeleri gerekecek. Bunlar, Büyük Sahra’yı Amazon ormanlarına dönüştürme gibi, şu anda imkansız görünen makrolukta projeler olacak. Ormanın tasarımı da peyzaj mimarlarının işi olacak.

Mimarla için bir soru ile sözümüzü bağlayalım:

Ateist bir bina tasarımı ne menem bir şey olur acaba? (Bence ilk koşul, hiçbir tapınağa benzememesi olur.)