Mirası olmayan baba mı olurmuş?

—İnsanlar kendileri için bir şey yapmak gereği duymuyorlarsa sizin de onlar için bir şey yapmanız gerekmez—

Sonu iyiye gitmeyecek biliyorum ama bu teoriyi güçlendirmek lazım. Değilse kendilerini düşünmeyenlerin bizim onları düşünmemiz gerektiği şeklinde uydurma bir insan hakları prosedürü doğacak. Bu davranış yaygınlaşıp birileri, bazı kurumlar, devlet ve uluslararası insani örgütler için görev haline gelecek.

Bu biraz uyanık/asalak/tembel insanları kendi hallerine bırakmak, ne halin varsa gör demek de insani değil; çünkü dünyanın durumu incelendiğinde böyle kimselerin sonlarının kötü olduğu da görülüyor. Yani istense yardıma gerek duymayacak bu kimseler dünyanın başına bela.

Devletlerin de en büyük sorunu bu kesim… İşsizdir ama iş aramaz, iş beğenmez. Ama ailesi, çocukları ve faturaya dönüşen bir yaşamı vardır. Özel sektör acımasızdır; elektriksiz kalsın, susuz otursun. Kişinin faturalarını ödeyememesi devletin umurunda değildir ama düzenin gevşekliğinden bunlar harcamışlar, borçlanmışlar ödememişlerdir. Devlet durumları bozuk diye bu kesimin pek üzerine gitmez; gitse de zaten neyini alacak. Kaçarlar, saklanırlar, devlete bankalara borçlarını ödemek istemezler.

Üstelik düştükleri bu durumda düzeni sorumlu tutup kendilerine mazeret bulurlar. Onlara göre kendilerini fakir bırakan bu adaletsiz düzende bankalara ya da devlete borçlarını ödememeleri gerekir. Oğlum/kızım sen bir yerde çalıştın mı? İş yok, varsa da bana göre yok. Tahsilin var mı? Lise mezunu. Bir işin mesleğin var mı? Yok. Okuyamadıysan bir iş bir meslek edinmek için neden uğraşmadın?

Senin bir hayatın evin yuvan olmayacak mı? Babadan bir şey kalmamış. Cenaze parasını bile elden aldık. Mirası olmayan baba mı olur ya! Mezarına tüküreyim!  Elin oğlu villada oturuyor. Bir gün bile çalışmadı. Babadan kalma. Adalet mi şimdi bu!

Burada biraz hak veriyorsunuz biliyor musunuz? Böyle de bir şey var yani. Evlatsınız ya, ana babadan bir şey umuyorsunuz. Anne babası hiçbir şey bırakmayan çocukların onlara saygı göstermemelerini anlıyorum!

İyi de kardeşim sen başkalarına güvenerek mi dünyaya geldin? Anne baba başkası mı? Niye hiçbir şeyleri yok. Borçlu ölen babanın borcunu ödemeyeceksin. Alacaklılar mezarını deşsinler! Yani tamam haklısın ama yapacak da bir şey yok.

Terk edilmeyi hak edeni terk etmek yine de kolay değil vesselam. Bunların ki saygısızlık, terbiyesizlik gibi bir şey. Kuru ekmek yiyor için acıyor. Sadece kendi olsa aç ölsün dersin. Karısını çocuğunu da sefil yaşatıyor. Elin kızı adam sanmış gelmiş. Arkasında üç tane beş tane kızan. Bunlar akraba ve çevrelerinin de baş belası. Yardım etme kardeşim diyor; senden bir şey isteyen mi oldu. Kimi de her gün para istemeye geliyor. Oğlum çalış, yetmezse vereyim. Vermeyince bir de kötü oluyorsun. Konuş konuş boşa! Çözümü yok bu konunun!