Modemine Kadar Sevmek

Modernleşiyoruz. Bu modernleşmede, çağdaşlaşma ve teknoloji en ön saflarda sıralarını almışlar yarışın. Başa koşuyorlar. Hele teknoloji ve onun bir numaralı gözdesi bilgisayar. Esir aldı resmen bu alet hepimizi. Öyle ki, sanal bebeklerimiz, sanal alışverişlerimiz, sanal aşklarımız var artık. Kim ister ki gerçeklik denen dünyada yaşamayı. Anlayacağınız sanal yaşıyoruz hayatı.

Eskiden “ekmeğe tuza banıp yer gibi” sever, “allah’ına kadar” yaşardık aşkı. Delikanlılığın racon kurallarında haftalık ziyaretlerimiz olurdu manitamıza. Hiç giymediğimiz takım elbiseyi giyer en karizmatik haline büründürürdük simamızı! En ileri gidebildiğimiz bir yanak busesine kondurulan bir öpücük olurdu. Bundan ilerisi ne kızın namusuna ne de bizim delikanlılık raconumuza uyardı. Ve en büyük hayalimizdi, pembe pancurlu küçük bir ev.

Şimdi ise üç klavye vuruşuyla, bir mouse hareketinin kucağına bıraktık aşklarımızı. Hiç tanımadığımız ve görmediğimiz, “görmeyici” usulü aşklarımız oldu. His yerine yazıya, dokunma ve görme yerine 15 ve 17 inçlere bıraktı anlayacağınız. Çiçekler yerine e-kart'lara, mektuplar yerine maillere bıraktı.

Bir çay içmeye çağırmıyoruz artık sevdiğimizi, nasıl çağıralım ki chat odalarında sohbet etmek varken. Artık garsonların bizi en olmaz zamanlarda yakalama riski yok nasıl olsa. Sevişmelerimiz bile sanallaştı.

Hiç tanımadığımız bir kişiyle, eş cinsel ilişkilere girdik bir çok kez, bilmeden. Kaç kişi tarafından hamile bırakıldık, kaç kişiyi hamile bıraktık. Eskisi gibi aylarca kur yapmalar, çiçek taşımalara gerek kalmadan açtık en nadide yerlerin kapılarını.

Eskiden rahatsızlık duyduğumuz düşünceler ve bakışlar olmadığından mıdır nedir, hiç aldırış etmedik karşı tarafın en sapıkça düşünceleriyle bizi roman yapmasını. İlk gecelerimiz artık sanalistan denen bu ülkede gerçekleşiyor. İlkleri hep onla tadıyoruz. Hepimiz yine duygusal, yine aşığız ama bu aşkın içinde gerçeklik her geçen gün yok oluyor. Hepimiz inçlerle çevrilmiş bir cam parçasının arkasındaki bilmediğimiz dünyaya aşığız. Öyle büyük ki bu aşk, bizim gerçeklikte en büyük tabumuz olan namusumuzu dahi ayaklar altına alabiliyoruz hiç düşünmeden...

Kısacası artık “sörf yaparmış gibi” sevip “modemine kadar” yaşıyoruz aşkı...
Ne diyelim, modernleşiyoruz işte...