Mutlu olmak için neye sahibiz? ....

Aslında hepimiz biliyoruz;

mutlu olmak için hepimiz birşeylere sahibiz. Ama nedense hayatımızda hep eksik birşeyler varmış gibi, adını koyamadığımız veya koyduğumuz ama dile getiremediğimiz bir şeylerimiz var.

Yaşamımızı değiştirmek mi, ailemizi görmek veya görmemek mi, eşimizi olduğu gibi kabul edip etmemek mi, çocuğumuzu veya çocuklarımızı ne kadar ölçüde sevip onlara yeterli olacağımızı mı düşünmek mi ve en önemlisi paranın getirdikleri ve götürdükleri mi, mutsuz bir işde hayatımızı törpülek mi, ya da birgün gerçekleşir umuduyla kurduğumuz hayellerimizin peşinden koşmak mı ,vs.vs.vs.... gibi birçok neşe, öfke, sıkıntı, pişmanlık gibi eylemlerimizin bizi ne kadar mutlu veya mutsuz ettiği değil midir yaşamımız.

Peki hiç durup baktınız mı kendinize.... Baktım mı kendime... Yaşamınızı boşa harcama tehlikesiyle ne kadar yakınsınız....... Yılların nasıl geçip gittiğini gördünüz mü. Ve sordunuz mu kendinize " ben bu hayattan  ne bekliyorum." diye.

Ben soruyorum kendime. VE... Ben "MUTLU OLMAYI İSTİYORUM." Ama ben zaten mutluyum diyebiliyor muyum....????????

Aslında mutlu olmak için o kadar çok nedenim var ki... Hayatımın merkezi olan, dünya tatlısı bir kızım var. Anneyim ve bu duyguyu büyük bir zevkle ve yoğun yaşıyorum. Hayatımın aşkı dediğim, ama sonrasında olmadığını anladığım ve ayrı olmamıza rağmen çok iyi dost olduğum eski bir eşim var.

En önemlisi, daima yanlarında olacağım, yanımda olacaklarını bildiğim ailem var. Biraz mutsuz olsamda çalışabildiğim kimseye muhtaç olmadan yaşamımı sürdürebileceğim bir işim var. Şükürler olsun ki sağlıklıyım, bazı küçük sıkıntılar dışında.

Peki o zaman, zaman zaman yaşadığım tatminsizlikler, bunalım takılmalar, üşengeçlikler, ne istediğimi bilememeler nedir.

Sıradan bir günüm için şükretmeyi kendime öğretmek istiyorum.

Ve sanırım hepimizin de öğrenmesi  gerek.                                                                                                    

Çünkü son zamanlarda yaşadığımız, yüreklerimizi acıtan (anneleri için geri gelmeyecek-yeri doldurulmayacak) şehitlerimiz, Van da olan deprem felaketimiz. Bu acılara dayanmak zorunda kalanları düşününce kendime, keyfim için mutsuzum demeyi yasaklıyorum ve bazı şeyleri daha iyi hissetmek için;

ilk adım olarak ; ZİHNİMDEKİ DÖKÜNTÜLERİ TEMİZLİYORUM...

devamı gelecek... Herkese kendi mutluluklarını yaratması dileğiyle.

Sevgi ile kalın...