Mutluluğa giden yol

İnsan, hüzünlüyken daha iyi yazıyor.

İçini acıtan bir şeyler varsa, saplanıp kalmışsan birkaç olaya, belki de "bir kişiye", beyninde tekrar tekrar yaşamışsan olup biten her şeyi sanki bitmemişçesine ve her defasında farklı bir senaryo ile karşılaşmışsan kurduğun iç dünyanda... yine yazılara sığınıyorsun.

Kendimi mutlu hissetmeye duyduğum ihtiyaç o kadar abartılı ki bu aralar. Ama yanlış anlaşılmasın, dışarıdan fark edilecek bir aşırılık değil bu defaki. Dengesiz sıfatını yakıştırabilecekleri tavırları sergilemek bile gelmiyor içimden.

Yeni yıl geliyor, 2009. Son 2 gün. Geri sayım başladı.

Kendimi mutlu etmek istiyorum dedim ya, işte bunun için önce çevremdekileri mutlu etmeye karar verdim bu defa. Ben merkezcil yaşıyorum son zamanlarda. Hep kendi istediğim olsun şımarıklığı mevcut sanki düşüncelerimde . Belki sağlıklı ilişkiler kuramama nedenimde budur dedim ve kendimi değiştirmeye çalışarak başlamak istedim 2009'a . Şirketteki ofis arkadaşlarıma küçük birer Çam Sakızı Çoban armağını aldım. Haftasonumu buna ayırdım mesela. Sonra yılbaşında uzun zamandır beraber olmadığım Kankamla olmaya karar verdim. Ona da seveceğini düşündüğüm ayaklarını sıcacık tutacak bir çift terlik aldım. İhtiyacımız var birbirimize. Yalnız yaşamak çok zor. Kendi kendinle konuşmak evin içinde, gün içinde olup bitenlerin zehirini birine kusamamak çok zor. Her şeyin içinde patlaması ...daha bir öfkeli olman hayata kaçınılmaz.

Kankamla Merhaba diyeceğim 2009'a . İkimiz için de güzel dilekler dileyeceğim.
Ailemin hep yanımda olabilmesini dileyeceğim. 2009 un uğurlu gelmesini dileyeceğim.
Bu sene Mutlu olabilmeyi dileyeceğim:

Mutluluka giden yol diye bir şey yokmuş biliyor musunuz ;
Mutluluk zaten kendisi bir yolmuş...