Mutluluğun tarifi

Dün sokak arasında, yıllardır görmediğim, enerji dolu olduğum yıllarımda, her daim gülmeye neden aramadan, kahkaha atmayı su gibi, ekmek gibi gördüğümüz bir dostumla karşılaştım. İki çift laf ettik ayak ustu. Niyet yılları on dk ya sığdırmak keyiflenmekti "ne yıllardı, nasıl geçti" derken bana o keskin soruyu sordu.

Mutlu musun?

Düşündüm; o an hiç beklemediğim bir soruydu. Sonra kendime sordum bu soruyu. Kötü bir gün, kötü bir sabah... Cevabını alabilsem kendimden o an dostuma yanıt verecektim.

Mutluluğun tarifi neydi acaba?

Annem, babam ve  kardeşlerimle  aynı şehirde  olmamıza  rağmen aramadan sormadan yıl atlamak kırgın kalmak mi? Olabilir tabi tüm vakitler bana kalıyor, hasret duyduğunun yüreğinde yanında değil de, sevmediğin bir adamın koynunda olmak mı?  Onun istediği sekse parası için boyun eğmek mi? Yok mutluyum, istediğimi istediğim zaman alıyorum daha ne olabilirdi ki? Belki de içki kadehlerinde aldığım, dünyayla bağlantımı koparmamı sağlayan her ne varsa kullandığım an mı mutluluk?

Hayatın kanı öyle bozuk ki sana hangi tarafından baktığını anladığında rengi değişiyor. Kocamı sevmiyorum, bunu sen de anladın dostum ama gene de mutlu oluyorum onunla, beni aldattığı gün yakaladığımda da mutsuz değildim. Hiçbir şey hissetmedim;  kaldığımız yerden devam etmek acıtmıyor canimi, ama mutluyum. Oğullarım yatılı kolejde, haftada bir olsa da görüyorum onları. Öyle deme, çok iyi bir eğitim alıyorlar. Büyüsünler  yurt dışında okutacağım onları. Tabi uzak, özlüyorum ama olsun mutluyum. Verdim o fazladan 5 kilomu......

Nasıl görünüyorum tatlım?

Aslında ben bile yalan hayatımda sevgiden uzakken ne yaşadığımın cevabını bulamamıştım ...

Sen dedim. Sen mutlu musun? Çok iyi gördüm seni. Hala yüzün gülüyor gözlerin ışıl ışıl.

Hadi anlat seni yaşama bağlayanı.

Yüzüme imali bir gülümsemeyle...

Çocuklarım var, iki tane Aysen, Hakan. Ahsen kulaklarında bir sorun yaşadı.  Duymadığını sonradan anladık, işitme cihazı taktırdık. Bizi duyduğunu anladığımız zamanlar eşimle ben saatlerce hikaye okuyoruz ona. Oğlum doğuştan sakat, kolları tutmuyor ama öyle hayat dolu ki; onun kahkahasını duymak ömür uzatıyor. Elbet zor ama onun yemeğini yediğini görmek bizim için mutlulukların en büyüğü. Gün içinde ayaklarını elleri gibi kullanmasını öğretiyoruz. Bir gün oğlumun protez kolları olacak, o gün daha mutlu olacağız. Acelesi yok kazanır esim, daha çok dantel islerim oda olur. Yamacımda sağlıklı olsunlar yeter...

Sevdiğim bir eşim var. Düzenli bir işi olmasa da evine bağlı, az da kazansa mutluyum. Her gece yemek yapabiliyorum çocuklarıma. Bizlere  çok düşkün. Babamı iki sene önce kaybettik ama şükürler olsun ki anam şimdilik basımızda. Birde şu kanser lanetinden kurtarınca onu daha iyi olacağız ama direniyoruz. Her gün düzenli doktora götürüyorum onu, biliyorum iyileşecek. Benim yüzümdeki gülümseme hiç geçmedi arkadaşım, çünkü hayatta sağlıklı ve huzur içinde bir yasamım var.

 Daha ne isteyebilirim ki,  hayattan.

Onca konuşma, ayak üstü  bir kaç dakikamızı almıştık ki, sorgulamaya yetti  yaşamımı. Hayatta en büyük mutluluğun sağlık, sonra huzur olduğunu yıllar sonra dosttum bana anlatmıştı. Ondan ayrılınca hayatımda beni mutsuz eden her şeye veda etmeye, vaat edilene şükretmeye karar verdim..

 Aradan 1 yıl geçti. Dostumla tekrar karşılaştığımda ona artik ben de mutluyum dedim.

Eşimden ayrılır ayrılmaz aileme sığındım, özlediğim kokularını içime çektim, öptüm ellerinden. Kaybettiğimiz yıllar için af diledim... Daha  mütevazi bir evim var. Çocuklarımın velayetini ben aldım. Artik evimin yanındaki okulda okuyorlar. Her sabah erken kalkıp onlara kahvaltı hazırlıyor, okullarına uğurladıktan sonra cam önünde özlemle dönüşlerini bekliyorum. Belki daha az harcama yapıyorum ama daha uzun nefesler alıyorum. Uzun yürüyüşlere çıkıyorum, aileme dostlarıma  daha çok vakit ayırıyorum.

Güneş Camcı GÖRGÜLÜ