Mutluluk=6TL

Akşam evde yarı şaka yarı ciddi bir koşuşturma. Erkek kardeşim “meditasyon yapsaydım keşke” diyerek dolaşıyor ortalıkta. Bugün İzmir yolcusu olan annem 2 gün önceden hazır etmiş zaten herşeyi, hevesle “haber verin mutlaka bana, duruma göre geri dönmem” diyor. Dönersen de bizi burada bulamazsın, diyerek gülmeye başlıyoruz. Kızkardeşimse aklıma hiçbir şey gelmiyor şeklinde yan çizse de gözlerinde bir “acaba” bakışı, konuşmaya dahil oluyor ister istemez. Bir hayalden diğerine atlıyoruz bıkmadan usanmadan, dur durak bilmeden anlattıkça anlatıyoruz birbirimize. Şehirler, ülkeler dolaşıyoruz hiç yorulmadan, yaptıklarımızın, aldıklarımızın, verdiklerimizin haddi hesabı yok, yeni, yepyeni hayatlar kuruyoruz kendimize...

Sabah işyerinde yine aynı koşuşturma. Biri “ben bir jip, bir de fotoğraf makinası alırım ve sonra eşimle beraber dönüş tarihi belirsiz bir yolculuğa çıkarım” diyor. Bir diğeri şehir değiştirmekten bahsediyor, “hatta belki de başka bir ülkeye giderim” diye ekliyor sonuna. Bir başkası ise hala hesap kitap peşinde; 4’e bölündüğünde kendisine ne kadar düşeceğini anlamaya çalışıyor. Bir an durup da bakıyorum halimize; her birimiz elimizde birer süper loto kuponu, bir süreliğine uzaklaşıp da hayatın onca ağırlığından, stresinden 6TL ye aldığımız, alacağımız ve büyük ihtimalle yarın akşam sona erecek hayallerimizin peşine takılmış mutlulukla gülümsüyoruz, konuşuyoruz anlatıyoruz birbirimize...

Sonra aklıma geçtiğimiz günlerde bir arkadaşımla “mutluluk” üzerine yaptığım konuşma geliyor.Bakıp da etrafıma mutluluk diyorum kimi zaman olmayacağını bilsen bile bir hayalin peşine takılıp gitmek belki de...Mutluluk öyle basit, öyle küçük, öyle içimizdeki çoğu zaman es geçip, göremiyoruz, anlamıyoruz, fark etmiyoruz bile...Mutluluk böyle bir şey işte...