Muzik ile zaman tunelinde bir yolculuk yaptim.

Bugunku yazimda su gunlerde bulundugum Tallahassee'deki gunlerimi anlatmayi bir yana birakip 6 yil oncesine donmek ve Burcu Goker'in Lawrence Universite'sindeki mezuniyet anilarini anlatmak istiyordum. Tallahassee'deki anilarimi daha sonra yazmaya karar vermistim. Bilgisayar basina oturup yazmaya baslamadan once mail kutuma ve facebook hesabima bakmak istedim. Birden facebookta bir video kondugunu gordum. Burcu Goker ve Eric Jenkins'in aralik 2011 de Florida'da bir kilisede verdikleri bir yilbasi konserinden dort dakikalik bir video idi konan. Konserin ismi Sound of the Season. Bu videoyu dinlemeden  yazmaya baslamak istemedim. Iste dinledigim bu video beni aldi cok uzaklara ve cok eskilere goturdu ve bu yazimin konusunu da belirledi.

Burcu ve Eric'in bu konserde yorumladiklari ve videosu internete yuklenen eser, aciklamalarindan okudugum kadari ile  Sir John in Love adli bir opera parcasi. Bu kisa eseri dinlerken birden bu ezgileri cok iyi tanidigimi hissettim. Acaba hafizam ve duygularim bana bir oyunmu oynuyordu. Ben  bu isimde bir eseri daha once duymamistim. Dusundum acaba daha once izledigim bir operada mi duymustum. Gozlerimi kapadim ve bir daha , bir daha dinledim. Birden beynimde bir isik yandi. Ben 10 yasinda kadardim, yani bundan 55 sene once. Bu arada yasimi da soylemis oldum. O zamanlar televizyon yoktu. Zaten televizyonun Turkiye'de yayina baslamasi sanirim 40 sene oncesine dayaniyor. Yasli, genc herkesin en buyuk zevki radyo dinlemekti. Radyo skecleri, muzikler, sohbet programlari,  arkasi yarinlar  butun aile bireylerinin radyo basina toplanip dikkatle dinledigi bolumlerdi. Bir de haberler vardi. Haber saatinde herkes susar, biz kucukler susturulur ve dikkatle dunyada ve Turkiye'deki haberler dinlenirdi. Iste beynimde bu guzel muzigi dinlerken cakan isikta radyo basinda annemi ve kucuk bir kiz olan kendimi gordum. Buyuk bir dikkatle radyoyu dinliyorduk. Ben korkudan nefes bile almiyordum.  Radyoda sonradan adinin Orhan Hancerlioglu oldugunu ogrendigim bir bey  tok ve cok etkileyici  bir ses tonu ile  bir hikaye anlatiyordu. Hatirladigim cumlede  Amok olmek uzere idi, diyordu. Sonradan defalarca dinledigim ve ezberledigim eser unlu hikayeci Stephan Zwaig'e ait Amok adli hikaye idi. Kucuk kiz ve annesi pur dikkat dinlerken hikaye bitti ve okuyan kisi dinleyicilere veda etti ve birden ,evet birden bugun dinledigim eser calmaya basladi. Bugun Burcu ve Eric'den dinledigim ve nereden bildigimi hatirlamaya calistigim eser megerse 55 sene once radyoda Orhan Hancerlioglu'ndan Hikayeler adli programin tanitim muzigi imis. Muzik beni yillar oncesine kucuk bir kiz cocugu oldugum gunlere goturmustu. Bu anda muzigin essiz gucunu bir kez daha anladim. Ne harika bir duygu idi, muzikle zaman tunelinde 10 yasinda bir cocuk olmaya dogru yolculuk. Bence herkes muzik dinlesin ve bu yolculuga ciksin.

Burcu Goker yurt disi egitim seruveni bir sonraki yaziya kaldi. Bu yazim da benim bir anima ayrilmis oldu. Diyeceksiniz ki madem senin anin neden Burcu'nun resmini koydun gene. Ama ben bu zaman yolculugunu da gene Burcu sayesinde yaptim degilmi....