Nasihat

Aşiyan Mezarlığı

Ne muhrik nağmeler, ya Rab, ne mevcamevc demlerdi:Ağaçlar, taşlar ürpermişti, güya Sur-ı mahşerdi!-Eşin var âşiyanın var, baharın var ki beklerdin.Kıyametler koparmak neydi ey bülbül, nedir derdin?

Boğazın bir incisidir o. Yamaçın da kalbimiz de yaşıyanlarımızı kucaklamıştır.

Bağrını bize açtın fakat senin kıymetini bilemedik. Utanıyorum senden, o yamaçlarında sevdiklerini kucakladın.

Biz ise onları orada unutup kendimize daldık.

Not: Lütfen yolunuz düserse "Aşiyan Mezarlığı"nı ziyaret edin yürümek bile mümkün değil.

Çok acı, çok acı, bakımsızlık yüzümüze tokat gibi vuruyor.

Orada yatan büyüklerimizden özür diliyorum.

Nasihat.

Hayatımızda gölge gibi bizi takip eden kabus hemen kaşlarınızı çatmayın hakikaten bir kabustur.

Birileri yaşamı kendi yorumları ile yönlendirmeye çalışmamışmıdır? Eh tecrübe sahibidir.!

Yapmış olduğu hatalar, başarılar bunları bize yorum yaparak anlatmaya çalışır.

Bizi tanıyıp tanımadığı hiç ön plana alınmaz. Büyük; dinleriz, bilge sahibi diye, gene dinleriz.

Reçete yazılmıştır. İlaç ortada yok.

Sonra birden, kendimize sorarız hasta mıyım acaba?

Bırak kardeşim. Hayat benim, hata yaparsam, onun bende ki duygularını tadayım ki; başarılı olduğum zaman sevincin büyüklügünü bileyim.

Nasihat tek başına olsa gene iyi. Bir kulaktan öteki kulağa tünel açar geçiştiririz. Bunun akrabaları da vardır.

Yasaklar, baskı ( ben demedim mi?), yanlışlar, kendine pay çıkarma, (ben ona demiştim:) alışkanlık, tembellik o kadar çok ki.

Kardeşim çık ortaya ben büyüğüm de. Bakalım sana kendi gözümüzle, kendi algımızla, bakalım isteyen istediğini alsın.

Yazı kısa olsun yoksa birileri benim önüme koyar o kabusu

Gün sizin. Kabussuz olsun.

Saygılarla.