Nasıl güzel bir şeysin sen yahu…

Hani böyle yumuk yumuk elleri pembiş yanakları süt kokusuyla bakmaya sevmeye doyulamayan bebekler vardır ya işte öyle güzelsin sende. Hani sonsuz denizin bir kıyısında uzanan,yemyeşile boyalı dağ yamaçları altında kurulu beyaz evleri ile her bakışında farklı hayallere dalınan,insanın içine bambaşka huzur dolduran manzaraların hissettirdiği eşsizlik gibi güzelsin. Hani dalından koparmaya kıyamadığın gonca gonca güller vardır,baharda tomurcuklanan... mis kokuları ciğerlerine dolarken ruhunu başka hülyalara daldıran…Ne koklamaya doyarsın ne dokunmaya kıyarsın,güzelliğine zarar verip incitirim diye ürkersin.Seni ele geçiren büyüyü,güzelliği bozmak istemez,sadece uzaktan sevebilirsin ama çok seversin bu güzelliğini o çiçeklerin.Öylesin sende… Uzaksın bana, ama kokun geliyor bazen esen rüzgarla,işte o zamanlar hissediyorum o taze goncaların kokusunun hissettirdiği gönül dansımın ahengini sende… Bazen sesine doyamıyorum seninle konuşurken,yetmiyorsun hiç ,öyle coşuyor içim,o zaman diyorum o bakmaya doyamadığın manzaralar gibi oldu yüreğimin hissettikleri.Ne bir sonu olur o manzaraların ucu bağlanan nede yetinirsin saatlerce de baksan.İşte sesinde öyle yetinilmez oluyor bende… Ama bebeklerin insanda uyandırdığı,sonsuz sevgi,saflık, şefkat, merhamet duygusu bazenlerle sınırlı olmuyor seninle.Ben sana her baktığımda minicik pembe yanaklı,yumuk elli sonsuz sevginin,güzelliğin,saflığın göstergesi o küçük meleklere bakıyormuş gibi hissediyorum kendimi… Her sana dokunuşumda kıyamıyorum güzelliğine… Sana her bakışımda doyamıyorum gül yüzüne… Sesinin büyüsü merhametin,şefkatin göstergesi gibi… Ben hiç anlam veremiyorum kii işte,neye benzetsem,nasılda tarife sığdırmaya çalışsam sevdiğimi… Hiç anlam veremiyorum ki nasıl bu kadar güzel olabiliyorsun sen????