Ne istediğinizi biliyor musunuz?

Hayatı boyunca ormanda yaşamış; nehirlerden kana kana su içmiş, ısınmak için ağaç kesmiş, yemek için avlanmış, giysileri av hayvanlarının postundan bir adamı, şehirde yaşamaya zorlarsanız; o adam, o karmaşada nefes alabilir belki de;Mutlu olabilir mi?

Gökdelenlerin arasında, acımasız trafikte, gözleri yerde tavşan izleri ararken; Özgür hissedebilir, ruhu kanatlanıp uçabilir mi?

Her gün yeni bir şeyler keşif ediliyor.

Daha bu gün kelebeklerin kanatlarındaki harflerden, sonu ünlem işaretleri ile biten uzun cümleler kurdum..

Sadece çiçeklere bakıyordum oysa!

Biz ne zaman kendimizi keşif edeceğiz?

***

Hayat; gömlek ceplerimize doldurduğumuz not kağıtlarını düzeltmekle, kendi kendimize koyduğumuz uzak hedeflere ulaşmaya çalışmakla geçiyor..

Kuyruğumuzu kovalıyoruz velhasıl!
Gözlerimiz bağlı, dolaptan gelen gıcırtıları kuş sesleri zannedip, ormanın içinden geçen, gökyüzünün ağaçlardan gözükmediği dar patikalarda yürüdüğümüzü sanıyor, yalancı rüzgarlarda kayboluyoruz..

Küçük şeylere takılıyoruz ama küçük şeylerden mutlu olamıyoruz!

Sevgilimize kır çiçekleri topluyor, Gelincik tarlalarında fotoğraf çektirirken onlarcasını çiğnediğimizi bilmiyor, fal bakacağız diye Papatyaları heba ediyoruz..

Dağ başlarında, tahta kulübelerde yaşamak istiyor. “Emekli olduğum zaman köye yerleşeceğim” diyor. İlk elektrik kesintisinde ağzımıza geleni söylüyoruz…

Sahi biz ne istiyoruz?

Ya da ne istediğimizi biliyor muyuz?