Neden hep daha fazlasını isteriz ki...

Nedense bugün değerli bir varlıktan, bu dünyada eşi benzeri olmayan, yüce yaradanın özene bezene yarattığı ve bunun yanında her türlü imkanları önüne serdiği o eşsiz varlıktan kısacası insandan bahsetmek istiyorum. Gerçekten de biraz oturup düşündüğümüz zaman biz insanların diğer bütün canlılardan ne kadar şanslı olduğumuz ortada. Örneğin ben kendimi çok şanslı hissediyorum neden mi? Çünkü ben bu dünyadaki bütün nimetlerden sınırsız faydalanabiliyorum. Güneşten, havadan, belkide en çok ihtiyacımız olan ve o olmadan hayatımızı idame etmemiz mümkün olmayan sudan, bunun yanında yemekten faydalanarak hayatımı sürdürüyorum. Yani bunlar insanlar için bulunmaz bir velinimet. Ama bazen insanlar bu güzel ve eşsiz nimetler olduğu halde yinede hayatlarından şikayet ederler. Bir türlü tatmin olamazlar, ve hep daha fazlasını isterler. İnsan hep fazla şeyler ister, bunları elde edinceye kadar emek sarfeder ve istediklerini elde edincede bir bakar ki hayatı sona ermiş ve hayatı dolu yaşamadan göçüp gitmiş bu dünyadan.

Örneğin bir insan evlenir ve bir evim olsun der başka birşey istemiyorum diye düşünür. Gecesini gündüzüne katar çalışır ailesini çocuklarını tabi bu arada ihmal eder ve sonunda bir ev sahibi olur. Sonra hadi evim oldu birde ayağımı yerden kesecek bir arabam olsun der yine çalışır ve yine sevdiklerine zaman ayırmadan o güzel zamanları bir araba almak uğruna feda eder ve sonunda bir araba sahibi olur. Aradan biraz zaman geçer arabamın modelini yükseltiyim biraz daha modelli olsun der, kısacası gözü hiç doymaz. Yani böyle hayatını bitirir gider.

Güzel bir söz vardır. " İki ayağı olmayan insanı görünceye kadar; ayakkabılarım yok diye şikayet ettim" onun için herkes bulunduğu hayatı dolu yaşamalı ve halinden memnun olmalı unutmamalı ki kendi halinden daha kötü durumda olan bir sürü insan varolduğunu. İnsanlar gülmeyi hiç suratlarında eksik etmemeli çünkü mutlu olduğumuz için gülmüyoruz, güldüğümüz için mutluyuz. Sevgi ve saygılarımla.