Neden sürekli cep telefonuma bakıyorum?

Siz de benim gibi, bulunduğunuz ortamlarda her beş dakikada bir cep telefonunuzu kurcalama isteği duyuyor musunuz? Eğer öyleyse önemli bir sıkıntı var demektir ve bu, teknolojiye bağımla hale geldiğimizin göstergesidir.

Yine de teknolojinin bağımlısı olup olmamak tamamen bizim elimizde. Teknoloji sayesinde geçirmiş olduğumuz son yüzyılda büyük bir yol kat edildi; dünya tahmin bile edemeyeceğimiz kadar küçüldü, mesafeler kısaldı, hayatımız kolaylaştı. Aynı şekilde tanımadığımız insanlarla iletişim kurup, karşılıklı diyalogu koparmamak çok basit hale geldi.

Fakat teknolojiyi gereğinden fazla kullandığımızın, bu konuda abarttığımızın hepimiz farkındayız; bu yüzden kendi kullandığımız teknolojik aletlerin kölesi haline gelmiş durumdayız.

Başta örnek verdiğim gibi on dakikada bir telefonuyla ilgilenenler, gün boyunca televizyon programlarını seyreden ev kadınları, toplu taşıma yerine şahsi araçlarını tercih edip çevre kirliliğine neden olan insanlar, sabahtan akşama kadar bilgisayar oyunlarının başından kalkamayan çocuklar…

Ben de lise çağına girmeden önce çok fazla bilgisayar oyunu oynardım ve bunun olumsuz sonuçlarına bire birde şahit oldum. Kaybettiğim vaktin hesabı yoktu. İlgi alanlarım kısıtlıydı; şimdiye nazaran arkadaşlarımla daha az vakit geçirirdim. Şuan altyapıda futbolcu olmama rağmen, o yaşlarda bilgisayar oyunlarını, sokaktaki futbol maçına terci ederdim.

Oysa ki kendimi kontrol edip bundan uzaklaştığımda kazanan taraf ben oldum… Dört yıl önce okuma alışkanlığı edindim ve bu benim en büyük hazinem haline geldi. Artık başımı kaldırıp dünyada olup bitenler hakkında bilgim ve fikrim vardı. Bu sayede zamanımı doğru kullanmayı öğrendim; öyle ki ön beş yaşında yazımını tamamladığım romanım on altıma girdiğimde yayınlandı

Aynı zamanda lüzumsuz yere ilgilendiğimiz teknoloji; yani bu aygıtlara olması gerekenden fazla gösterdiğimiz ilgi, ciddi sağlık problemlerine yol açıyor.

Cep telefonu ile konuşurken, vücudumuz ve beynimiz, açığa çıkan radyasyonu emiyor; bu nedenle beyin hücrelerimizin bir kısmı ölmeye başlıyor. Dijital ekranlara hiç durmadan bakıyoruz; ardından akvaryum büyüklüğünde gözlükler takmak zorunda kalıyoruz.

Bir de teknolojik aletlerle normal durumlardan daha fazla geçirdiğimiz sürenin dışında, bu yolla çevreye verdiğimiz zarar da var. Her yıl giderek sayısı artan arabalardan çıkan egsoz gazları yüzünden ozon tabakasının delinmesi bir yana, büyük şehirlerde bu kirlilik sayesinde kirli hava solumak zorunda kalıyoruz.

Fabrikaların sulara attığı büyük büyük kimyasal atıklar doğayı kirletiyor; ardından bir de onları temizlemek için kullanılan insan gücü ve emek var.

Teknoloji sayesinde modern tıp gelişti ve modern tıbbın çabaları ile insan ömrü uzamaya başladı: Fakat kaliteli yaşam giderek bozuluyor. Aşırı ve bilinçsiz ilaç tüketimi, vücudumuzdaki bir tarafı düzeltirken, bedenimizin diğer bir bölgesini iflas ettiriyor.

Teknolojinin nimetlerinden faydalanıp insanlık namına iyi işler yapacağımıza, yediğimiz yemeklerin GDO’su ile oynayıp tüketilemeyecek hale getiriyoruz. Sanayileşme ile başlayan fabrika ürünü gıdalar evlerimizden çıkmıyor; genç yaştakiler günlük öğün ihtiyaçlarını abur cuburlar ve fast food ile karşılıyorlar.

Teknoloji hayatımızı kolaylaştırıp, bize hayal bile edemeyeceğimiz imkanlar sunmuş olsa da bizi doğadan, yeşilden ve kaliteli yaşamdan uzaklaştırdı. Güçsüzlüştik; zorlu durumlara karşı gösterdiğimiz tepkilerin kuvveti azaldı ve dayanıksız hale geldik. Ben de on saatlik bir araba yolculuğu yaptıktan sonra sersemliyorum; her yerim ağrımaya başlıyor ve o günüm yorgunluk içinde geçiyor.

Eğer günümüz yaşantısını spor ve çeşitli faaliyetlerle desteklemezsek teknolojinin bizden aldığı kaliteli yaşama erişmek çok zor olur. Her ne kadar hepimiz bağımlısı olmuş olsak da cep telefonlarımızdan ve bilgisayarlarımızdan uzak durmak hepimizin faydasına olur. Teknolojiyi, sağlıklı bedenler ile –dozajında kullanırsak en faydalısını yaparız.