Neden yanlış insanlara aşık oluruz?

Zihinlerimizde hep belli kalıplardan meydana gelen gelecek planları oluşturuyoruz çünkü!
Hayatımızın aşkını arıyor ve onu bulmak konusunda da oldukça sabırsız davranıyoruz.
Hele ki kavuşmamız için aramızda aşılması zor engeller oluşmuşsa bununda ayrı bir çekiciliği oluyor.
İmkansızlıklar aşka bambaşka bir lezzet katıyor ve bunu yaşamaktan hoşlanıyoruz nedense?
Ve sonuç, hayal kırıklıklarına uğradığımız beklentiler ve sonrasında ayrılıkların getirdiği bir yığın mutsuzluk...

Çünkü acının hayatımızda çok önemli bir yeri var, çünkü izlediğimiz filmler, diziler ve okuduğumuz romanlar bizlere bunu emrediyor.

Bizleri zaman zaman ümitsizliğe ve korkulara sürükleyen bu konuların kendimizle ilgili bir anlamı olduğunda ısrarcıyız.

Kendi geleceğimizi başkalarının çizdiği senaryo'lara teslim etmiş durumdayız.

Hayatımızın bazı dönemlerinde şefkate, ilgiye ve sıcak bir dokunuşa o kadar büyük bir özlem duyarız ki, karşımıza çıkan ilk insana aşık olduğumuzu sanırız.

Çok beğenme, hoşlanma ve etkilenme gibi duygularımızı hemen aşkla karıştırırız.

Aslında o an ki içimizdeki his, sevmekten çok sevmeyi sevmektir.

Çok bilmiş teyzelerin dedikoduları, açılan fallar bile gelecek planlarımızın yönünü tayin etmekteler.

Bu inançlar doğrultusunda, pek çoğumuz aşkı avucumuzun içine alıp kontrol edebileceğimizi sanırız!

Ve kendi isteklerimiz doğrultusunda yönlendirebileceğimizi ve istediğimiz zaman içimizden söküp atabileceğimizi.

Oysa birbirine aşık olan iki insanın kendilerine özgü bir iletişim biçimleri ve en yakınlarının bile içine giremediği bir dünyaları vardır.

Ve o koskocaman dünyayı ancak kendilerinin sığacakları kadar da daraltırlar.

Yani dışarıdan müdahaleler ve yönlendirmeler olmasa her şey yolunda gidecektir .

Aradaki sınır bu aşamada oldukça incedir çünkü ve bu ölçünün taraflarca doğru tayin edilmesi durumunda gerçek aşk kendiliğinden oluşur.


Ve bu defa aşk, sevgiye dönüşür ve bu sevgi bir ömür boyu bile sürebilir.