Neşe doluyor insan

23 Nisan...

Yarın okula gidebilen çocuklar; çeşitli aktivitelerle, gösterilerle, şiirlerle şarkılarla kutlayacaklar Atamızın hediye ettiği bu güzel günü. Ya okula gidemeyenler? Ya okula zor şartlarda gidebilipte bu tür aktivitelere katılabilmek için kıyafet parası v.s. veremiyenler?

O gün oğlumu okul servisinden almak için aşağıda, sitenin kapısında bekliyordum. (Bu aralarda; 23 Nisan kıyafetlerini ayarlamakla meşguldü zihnim.) Çöp kutusunun yanındayım, çöp toplayan bir anne ve okulda olması gereken saatte annesiyle çöp toplayan 7 - 8 yaşlarında bir erkek çocuğu. İçim ezildi, kadının gözlerinden gözlerimi kaçırdım. Ben birazdan oğlumu okul servisin alacağım ve o kadın kucağındaki çocuğuna ve kim bilir evdeki bilmem kaç çocuğuna ekmek parasını çöpte arıyor.

Kendi çocuklarımızın karnını doyururken, dünyanın en basit nimetlerinden mahrum kaç çocuk var düşünüyor muyuz acaba? Belki de kapı komşumuzun çocuklarıdır mahrum kalan...Bir çocuğu mutlu etmek illaki maddiyata da dayanmıyor, bir tatlı söz, içten bir gülümseme bile yetiyor onları sevindirmeye...