Yakışıklı babam...

Kaçıncı yaşgünümdü hatırlamıyorum, ama şu anda gözümü kapattığımda onu anı yaşıyorum. Babam gene doğum günümü kaçırmamış, Almanya'dan gelmiş, tarih 29 Ocak... Özenle seçip binlerce kilometre öteden getirdiği beyaz yakalı, mavi elbiseyi bana elleriyle giydiriyor... Babam doğum günlerine, yıl dönümlerine çok önem verir. Bu onun tarafından bize ( kardeşlerime ve bana ) edindirilmiş çok güzel bir alışkanlık... Hala geçmişten bir resim, ufakta olsa bir hediye kendi gelemese bile gönderir ve bizi mutlu etmesini bilir. Hatta her evlilik yıldönümümü hatırlar telefonla da olsa kutlar.

Şu anda 31 yaşındayım. İkinci bebeğime hamileyim. Ama ben hala babamın küçük kızıyım. Belki doyasıya birlikte yaşıyamadığımız için. İçimdeki bu özlemi ne annem, ne kardeşlerim, ne oğlum, ne yeğenlerim, ne kocam kimse dolduramıyor.

31 senedir senede 3 - 4 kez birlikte olmak hangi çocuğa yeterli olur ???

Sana sitem etmiyorum, seni yargılamıyorum babacığım... Buna da şükür etmesini biliyorum, annem bana öyle öğretti çünkü. Sağlıklısın, hayattasın, uzakta da olsan bir sesinle yanımızdasın... Allah seni başımızdan eksik etmesin. Bana anlattığın bir hikaye vardı hep, bende oğluma ve doğacak bebeğime onu anlatacağım.

Bir baba oğul varmış, baba hergün balık tutar temizler, pişirir ve eliyle oğluna yedirirmiş. Bir gün baba ölmüş, oğul aç kalmış. Komşular demişler ki; "Sen her gün balık yerdin ne oldu?". Oğul cevap vermiş; "O balıkları bana babam tuttu, temizledi, pişirdi elleriyle yedirdi. Keşke babam bana balık yemeyi değil balığı tutmayı, temizlemeyi, pişirip sofraya koymayı öğretseydi, o zaman aç kalmazdım."

Bana balığı yemeyi değil tutmayı öğrettiğin için teşekkürler baba.

Sen maddi manevi hep yanımdaydın... Acaba ben dilediğin gibi bir evlat olabildim mi??? Bu soruyu hiç yüzüne karşı sorma cesaretini bulamadım... Ama cevabını tahmin edebiliyorum.

Seni çok seviyor ve çok özlüyorum babam...

Yüce Rabbim dileyen herkese babalığı ve analığı tattırsın...

BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN...