ODTÜ’de bu akşam batan güneşi paylaşmak istedim

Penceremden güneş doğar sabahları, karşı odaların pencerelerinden ise batar akşamları. Bugünlerde akşama doğru dışarıya bakınca ağaçların arasından alçalıp kaybolurken o kadar güzel görüntüler veriyor ki. İki aydır günler iyice kısaldı, bir de saatleri geri alınca akşam erkenden olmaya başladı. Böylece erken saatlerde bu güzelliği izleme şansımız oluyor.

Kapalı perdelerin arkasına vuran akşamın kızıllılığını farkettiğimde pencereye gittim, ağaçların arkasında batmakta olan güneşi görünce kaçırmamak için odama döndüm, fotoğraf makinasını alıp geriye pencereye koşturdum. O telaşlı koşuşumun nedenini merak eden arkadaşlara anlatacak zamanım yoktu. Güneş kaybolana kadar fotoğraflar çektim. Artık mavi yoktu gökyüzünde bu fotoğraflarda, kırmızı, turuncu ve sarının her tonu ve artık kara kara görünen ağaçların siluetleri vardı.

Kış günlerinde Ankara’nın puslu havasında bu kadar berrak bir havayı her zaman bulamıyoruz. Güneşin battığı yer ise hergün küçük açılarla da olsa değişiyor. Aradan bir süre geçtikten sonra, hava güzel de olsa artık o pencere güneşin batışına bu kadar güzel tanıklık edemeyecek. Ya başka pencereler arayacağım ya da gelecek yıllarda yine Kasım ortalarında güzel havalar bekleyeceğim.

Güneşin batışının fotoğraflarını çekmeyi hep sevdim ama ondan daha çok sevdiğim fotoğraflar da var, akşam güneşinin kızıllığının vurduğu güzel yüzlerin fotoğraflarını çekmek. O fotoğraflarda batan güneş güzel yüzlerde sanki yeniden doğar

Bu akşam batan güneşin karanlığı henüz bitmeden, bu güzelliği izleme şansı bulamayanlarla paylaşmak istedim.