Oğlundan babasına mektup

Bugün 21 Mart... Biricik babamın, senin doğum günün.

Kasım 1983. Aranıza hoş geldim. İlk yıllarımız senin gençlik yılların benim de bebeklik yıllarım. Benim şu anki yaşımdan sadece 2–3 yaş büyükken baba olmuşsun, babam olmuşsun. Yaş problemi gibi anlattım ama o zamanki problemler anlatılamayacak kadar zordu sanırım. Ayrı şehirlerdeyken telefonda duymuşum sesini. İlk evimizde, Ankara’da davetli olduğun yemeklerden ekmek arasına ciğer sıkıştırıp cebine atıp bana getirmişsin. İyi besleneyim diye. Hala öylesin, biz yemezsek senin boğazından geçmiyor. Yediklerinden bize de yedirmek, gittiğin yerlere bizi de götürmek istiyorsun. Ankara yıllarını hatırlamıyorum ama enimin kuğulu park çok hoşuma gidiyordu.

Zonguldak’ta yolunu beklerdim mutfak penceresinden. Annem kızdığı zaman baba diye ağlardım. Zonguldak’taki pazar piknikleri en büyük keyfimizdi. İlk arabamızı aldığında sürpriz yapmıştın bize. Gazetelerin verdiği kartondan ev, araba, çiftlik maketleri ile az mı uğraştık? O karton, uhu kokusu hala burnumda. Ne çok keyif alırdım seninle onları yaparken. Yaptığın yeni yıl şapkası okulda en çok sevilen şapka olmuştu. Çok uğraşmıştın onunla da.

Aydın yılları… Yeni okulumda, çevremde hep sen destek oldun annemle birlikte. Doğum günümde kafası yarılan yaramaz arkadaşın evine gitmiştik ziyarete. Dr. bilmem kimin oğlu. Babasının çocuğa verdiği cezayı duyunca şaka sanmıştım. Gerçek olduğunu anlayınca, ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha anladım, senin oğlun olduğum için, babam olduğun için.

Zor samsun yılları… Aklımın bazı şeylere yeni yeni erdiği, kişiliğimin oturduğu yıllar. Seninle gurur duydum hep, yanında olmak istedim. Çektiğimiz zorluklar düşünce şeklimi etkiledi, değer yargılarımı şekillendirdi. İşinle ilgili yaptıkların, aldığın kararlar, iş ahlakın hep saygı duymamı sağladı sana.

Giderek sana benzediğimi görüyorum. Sende kızdığım özellikler, benim de özelliklerim olup çıkmış. Sosyal hayatın, çevrendeki kişilerin sana yaklaşımı, özel hayatın, aile hayatın, yaşam felsefen… Çoktan ben sen olmuşum bile.

Nazım sadece size geçiyor. En aksi, en gıcık, en çekilmez zamanlarımda; en anlayışlı haline bürünüp dengeliyorsun durumu. Olaylara bakışın, öngörülerin hep yol gösterir bana. Dürüst, mantıklı, akıllı, anlayışlı, onurlu, sağduyulu olmayı, oyunlarda hile yapmamayı senden öğrendim. Yalan söylememeyi de…

Sana sayfalar dolusu yazsam, yine seni anlatamam. Ne kadar yazsam da yine sana olan sevgimi, hayranlığımı sığdıramam buraya. Beni ben yaptığın için teşekkür ederim. İleride çocuğuma vereceğim en büyük hediye “senin gibi bir baba olmak” olur sanırım. İyi ki babamsın, iyi ki doğdun. Nice sağlıklı senelere, hep birlikte. Seni çok seviyorum.

Oğlun Yiğit…