Öküz başlı antilop yavrusu ve anne aslan

İlkbahar gelmiş, artık doğa yeniden uyanıyordu. Etraf türlü çeşit bitkiyle dolmuş, özellikle otoburlara gün doğmuştu. Onlar bir yandan etraftaki yiyeceğin tadını çıkarırken bir yandan da yavrularını doğuruyordu.

Haliyle yırtıcı hayvanlar, özellikle aslanlar ve diğer yırtıcılar bu durumdan çok memnun, otobur hayvanların etrafında fırsat kolluyorlardı.

İşte bu sırada öküzbaşlı antiloplardan biri doğum yapmıştı. Yeni doğmuş yavru antilop henüz gözlerini açmış “nereye geldim ben?” diye şaşkın bakınıyordu.

Bu sıradaysa az ileride son yavrusunu da kaybeden anne aslan da evlat acısıyla dolanıyordu. Yavrularından ikisini buflolar öldürmüş, birini de avlanmaya gittiği sırada sırtlanlar boğup öldürmüştü. 

Aslında aslanlar sürü halinde yaşarlar. Ama bu anne aslan son fırtınada sürüsünü kaybedip tek başına kalmış ve bu sırada yavrularını kaybetmişti.

O öyle şaşkın dolanırken az ilerde sırtlanlar bu yeni doğan yavru antilopu görünce “Kolaydan av çıktı” diye sevinmiş, yavruya saldırmak için fırsat kolluyordu.

Hemen saldırmıyorlardı. Çünkü sürüdeki yetişkin antiloplar boynuzları ve tekmeleriyle çok tehlikeli oluyordu.

Onlar yani sırtlanlar, hatta aslanlar bile antilop sürüsündeki ihtiyar ve hasta hayvanları daha çok tercih ediyor, onlara özellikle sürüden ayrı bulunca saldırıp öldürüyordu.

Aslında bu doğanın kuralıydı. Etoburlar genellikle otobur hayvanları avlayarak yaşamlarını sürdürmek zorundaydı. Yani otobur hayvanlar etobur hayvanlar için sadece yiyecekti, o kadar.

Neyse işte böyle etrafta avcı ve av yan yana birbirini gözlerken, yeni doğan öküz başlı antilop yavrusu merakla etrafı tanımaya çalışıyordu.

Anne öküz başlı antilop yeni doğan yavrusunu yalarken, birden gözü aslan ve sırtlanlara ilişince ürperdi. Baktı kendi sürüsü biraz uzaktaydı. Sürüsüne doğru yürüdü.

Ama yavrusu onu takip etmeyip sendeleyerek aslana doğru yürümüştü. Öküz başlı anne antilop yavrusunun aslana doğru gittiğini görünce “sen ne yapıyorsun? Gel buraya” diye bağırdı.

Ama o sırada aslan anne antilopun bağırdığını duymuş, yavru antilopu da görmüştü. Oraya yöneldi. Tam bu sırada sırtlanlar yavru antilopu kapmak için koştular. Ama anne aslanı görünce korkup durdular.

Anne antilop “eyvah yavrum gitti” diye üzüntü ve korkuyla gözlerini kapadı.

Bu sırada yavru antilop aslanın yanına varmıştı. Orada görülmeyecek bir şey oldu. Aslan sırtlanları kovaladı ve yavru antilopu sanki yavrusuymuş gibi yalamaya başladı.

Anne antilop gözlerini bir açtı, ne görsün? Aslan yavrusuymuş gibi yavrusunu yalıyordu ve o da sanki aslan annesiymiş gibi onun memelerini emmeye çalışıyordu.

Bu sırada antilop sürüsündeki diğer antiloplar anne antilopa “hadi kardeş, sen yavrunu unut gel artık. Kaçalım durum tehlikeli olmaya başladı” diye seslendiler. Anne antilop sürüdeki arkadaşlarına “lütfen bekleyelim. Aslan yavruma bir şey yapmadı. Belki bırakır, lütfen bekleyelim” diye yalvardı. Sürüdeki antiloplar anne antilopun bu sözlerine önce inanmadı “hadi be sen ne söylüyorsun, olur mu öyle şey? Hiç aslan ele geçirdiği avı sağ bırakır mı?” dediler.

Ama onlar da bakınca aslanın yavru antilopu öldürüp parçalamadığını sadece yaladığını görünce şaşıp kaldılar. Anne antilopa “bu bir mucize; yavrun şimdiye kadar aslanın midesinde olması gerekirdi. Hayret, var bunda bir şey” dediler ve o gece orada beklemeyi kabul ettiler.

Bu sırada anne aslan yavru antilopu kendinin öldürülen yavrularının yerine tutmuştu. Orada ağacın dibine uzandı. Yavru antilop da geldi onun memesini emmeye başladı.

Aslan sanki kendi yavrusunu emziriyormuş gibi çok mutlu olmuştu. Yavru antilop aslanı emip karnını doyurdu. Sonra aslanın yanına yattı ve ona sokularak uyudu. Aslan da bir süre daha antilopu yaladı. Sonra onun da uykusu geldi ve o da uyudu.

Bu şekilde aslan ve yavru antilop koyun koyuna sabaha kadar uyudular. İlk uyanan aslan oldu. Baktı yavru antilop hala uyuyordu. Karşıda da antilop sürüsünün hemen dışında yavrunun annesi olan antilop vardı.

Aslan anne bir anne antilopa bir yavru antilopa baktı. Kendi yavruları aklına geldi, içi acıdı. “Garip orada sabaha kadar yavrusunu beklemiş” diye düşündü. Yavru antilopu usulca uyandırdı. Ona annesini gösterdi. “Bak annen orada; seni merak etmiş, hadi onun  yanına git ve bir daha süründen ayrılma” dedi.

Yavru antilop bir aslana, bir ilerdeki annesi antilopa baktı. Aslanın yanağına bir teşekkür öpücüğü kondurup koşarak annesinin aynına gitti.

•Anne aslan onların arkasından bakarken; dün yavru antilopu sırtlanlardan koruyuşu aklına geldi ve o sırada özlemini duyduğu, süre önce koruyamadığı için öldürülen üç yavrusu geldi; “hayat ne garip? Bir yanda benim yaşadığım büyük üzüntü, hüzün diğer yanda ise anne antilopun mutluluğu; herhalde hayatın cilvesi bu olsa gerek” diye söylendi.