Olmayan yasağı yasalaştırmak istiyorlar

Yükseköğretimde başörtüsü serbestliği için yapılan yasal düzenlemeye herkes içinden geldiği gibi cevap verdi. Kimse niyetini gizlemedi. Ya da gizleyemedi. Mecliste yapılan anayasa değişikliği ile aslında olmayan yasak kaldırıldı. Ama bu yasa değişikliğine rağmen bu yasaya karşı olan başta rektörler olmak üzere olmayan yasağın daha kaldırılmadığını esas değişikliğin YÖK’ün 17. maddesinde yapılması gerektiğini açıkça söylüyorlar. Aslında bu değişikliği de yapmak zor değil ama ben burada kötü bir niyet seziyorum. Zira bu maddede herhangi bir yasak yoktur. Bu madde sadece anayasadaki yasakları referans almaktadır. Anayasada bu yasak kaldırıldığına göre ortada olmayan bir yasağın kaldırılması talep edilir oldu haliyle.

Aslında niyetleri anayasa değişikliklerine uymak değil. Esas niyet bu güne kadar olmayan yasağı uygulayanlar bugünden sonra bu yasağın bir eksik olarak resmileşmesini istiyorlar. Bu niyeti sezen meclis YÖK’ün 17. maddesini de değiştirmeyi durdurdu. Cumhurbaşkanlığı sürecinde Anayasa Mahkemesinin kendi kafasına göre ihtas ettiği 367 şartı ne yazık ki alışkanlık yaptı. Şimdi Üniversiteler Arası Kurul, Üniversite Rektörleri, Yök vs. kurumlar ve kişiler yasa değişikliklerini artık kendi kafalarına göre uygular oldular. Bana sorarsanız bu uygulama bugüne kadar hukuk devleti olduğunu iddia etmiş olduğumuz Türkiye Cumhuriyeti’nin en temel tanımlamasının da artık yok sayıldığına dikkat çekmek istiyorum.

Hep söylenirdi ülkemiz ne zaman iyi yola girse birileri devreye girer mutlaka tekere bir çomak sokardı. Dünyada darbecilerini yargılayamayan nadir ülkelerdeniz. Bugün 28 Şubat sürecinde ülkenin gelişim sürecine çomak sokan insanlar “keşke yapmasaydık, yanlış yaptık, şu komutan yaptırdı, şundan emir alındı, şu gazetelere şu haberler yaptırıldı, şu başlıkları şu adamlar attırdı” gibi cümleleri rahatlıkla kurabiliyorlar. Çünkü ülkemiz o tezgâhları kuran insanları ne yazık ki yargılayamamaktadır. Bu bir ülkenin hukuku adına gerçekten çok kötü bir durumdur. Bu ülkeye yatırım yapmaya niyetli bir yabancı yatırımcı hukukla böylesine oynanan bir ülkede neye güvenerek yatırım yapmak isteyebilir ki. En temel hak arama organı olan hukukun böylesine aciz bir durumu hangi yatırımcıya güven veriyor ben daha anlayamadım.

Saygılarımla..