Ölmeden Önce Ölmeli İnsan

Çok şey paylaştık insana dair ne varsa,
Bazen insan olmanın hasletini,
Bazen de insanın umut biriktirmesi gerektiğini,
Bazen zincirlerini kırıp özgürleştirmek istedik,
Bazen de adam gibi ağlayabilmesini önerdik…
Bazen vicdanına dokunduk,
Bazen de sebepsizce terk edip gidebilmesini sağladık insanın…
Bazen mazisine format atmasını diledik,
Kimi zaman da korkularıyla baş başa bıraktık…

Tebessümüyle hayatın neşvu nema bulacağını söyledik,
Bazen de Saygı göstermeye kendisinden başlamasını diledik…
Sıra geldi neye mi?
Kaçınılmaz gerçeğe…
Ölüme…
Adam gibi ölmeye…

Her anını ölümle geçirmeli
Her an, her lahza ölebilmeli…
Asmalı tüm odaların en görünen yerlerine,
“Alaküllühal sen Öleceksin” veciz sözünü…

Ölüm uyanışı olmalı inanın..
Ölmeden uyanması,
Uyanarak kendine bakması,
Kendine bakarak yarına dair umutlar biriktirebilmeli…
Ölmeli ve karanlıklardan kurtulmalı,
Aydınlık bir gelecek kurmalı insan…

Harakirisi, intiharı olmamalı ölmeden önce ölen insanın..
Aksine biraz daha sarılmalı hayata,
Ve bu hayat sonrası hasrolunacağı gerçek hayata,
Ölmeden önce öldürmeli kendisine zulmeden nefsini…
Tüm benliğiyle arınmalı insan….

Sevdiklerini bırakabilmeli ve gitmeli usulca,
Buraya kadar diyebilmeli ve arınmalı insan…
Daha candan daha güzel sevebilmek için.
Ölmeden önce uyanıp yeniden, sıfırdan ta en başından başlamalı insan…
Ölüm yokluk değil, hiç olma değil, bitmişlik ve tükenmişlik asla değildir…
Sabah açan sarmaşık çiçeği gibi yeniden açmak,
Hayata her sabah ayrı tebessümle merhaba demektir…
Ortalığa gülücükler atıp,
Yüce yaratıcıya emin adımlarla yürümektir…

Küçücük mutlulukların tam orta yerinde,
“Eyvallah” deyip restini çekip rejon kesebilmeli…
Daha büyük mutluluklara emin adımlarla yürümek için,
Adam gibi ölmeden önce ölmeli insan..
Yürekten, isteyerek, geride bıraktıklarına bakmadan gidebilmeli..
Ölmeden ölürken, biyolojik bedenden ayrılmanız gerekmiyor,
Düşünsel yanlışlıklara çizik atıp,
yeniden doğmaktır ölmeden ölebilmek….

F tipi yalnızlıklardan kurtulmak,
Özgürlük naraları atmaktır ölmeden ölebilmek..
Çapraz atılıp bağlanan ipleri çözerek,
Yeniden, çırılçıplak olarak doğmaktır ölmeden ölmek…
Özgür ve günahsız,
Lekesiz olarak yeniden gözünü açmaktır dünyaya…

Aptallığı bırakıp yolcu olduğu bu handa,
Kendisini hancı olarak görmemelidir insan…
Varoluşun tek gayesi;
Ölmeden önce ölmekse eğer,
Asıl hayat şimdi başlar ve dirilişe adım atar insan….
Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını,
Anne karnına sığan kendisinin koca dünyaya neden sığmadığını,
Ama sonunda öldüğünde bir metre çukura nasıl sığacağını öğrenmeli..
Adam gibi ölmeli,
Yarını yoktur onun,
Yarın artık bugündür deyip;
Ölmeden önce ölmeli insan…

Bunu yapan insan;
Nerede, ne zaman, niyelere bakmadan sıyrılmalı yükünden,
Kendisi için kesilip biçilen kefeni zevkle giymeli,
Musalla taşına aşık, özenle kucaklaşmalı
Tabutunu kendi taşımalı sırtında,
Ve dün katıldığı birilerinin cenazesindekilerini,
Bugün kendi cenazesine davet edebilmeli..
Buyurun beyler!
Benim cenaze namazıma gelir misiniz?
Diyebilmeli…

Servet BEKİ

wwww.Servetbeki.com