Ölüm adın kalleş olsun.

1980 darbe sonrası. 20-25 yaş arasın yüz binlerce genç insan geceler, günler boyu işkencede onlarcası idam sehpasında. Kimilerinin hayatları yok edilircesine yıllarca hapis cezalarına çarpıtılmış. Hayaller yok edilmiş umutlar sönmüş koca bir kuşak ülke emparyalizm ülkeyi isteği gibi sömürsün diye yok edilmiş. İşte o günlerde genç bir adamın sesi yükseldi. Hani benim gençliğim diyordu. Hani benim umutlarım, hani benim gençliğim. Söyleyen Ahmet KAYA, şiirin sahibi Yusuf Hayaloğlu

Hani benim gençliğim nerde
Bilyelerim topacım
Kiraz ağacı altında yırtılan gömleğim
Çaldılar çocukluğumu habersiz.

Penceresiz kaldım anne
Uçurtmam tellere takıldı
Hani benim gençliğim nerde.

İşte o karanlık günlerde Yusuf Hayaloğlu umudumuz oldu, yaralarımızın çektiğimiz acıların sözcüsü oldu. Şiirlerinde arkadaşlığı, dostluğu anlattı. Devrimcilerin dramını anlattı ama en çok. Bir gün bir televizyon programında arkadaşım Rıza’yı okuduğunda ertesi gün bütün ülke ondan konuşuyordu.

Ulan Rıza...
ne hayallerimiz vardı oysa,
Ne acayip şeyler yapacaktık
Totoyu bulunca dükkan açacak,
Adini dostlar meyhanesi koyacaktık...

Talih yüzümüze gülecekti be,
Karıyı boşayıp sıfır mersedes alacaktık
Hafta sonu iki yavru kapıp
Boğaz yolunda fiyaka atacaktık!..

Ah ulan Rıza...
Bu mahallenin nesini beğenmedin de öte yere taşındın?
Ara sıra gıcıklaşırdın ama inan ki,
Benim en kral arkadaşımdın!..

Ah ulan Rıza...
Ben simdi bu koca deryada tek basıma ne halt ederim?
Senden ayrılacağımı sanma,
Bir kaç güne kalmaz bende gelirim!!!

Ya sonunda sende gittin ha Yusuf Hayaloğlu. Resmen öksüz bıraktın bizi. Bu bize yapılacak en on şeydi be şairim. Biz şimdi bu koca deryada tek başımıza ne halt edeceğiz. Şiirler, türküler öksüz kaldı be can yoldaşım. Öte tarafta Ahmet’le buluşup (Ahmet KAYA) hasret gidereceksiniz ama ya biz ne yapacağız, sensizliğe nasıl alışacağız?

Acımız büyük, ruhun şad olsun dostum. Toprağında rahat uyu.

Ali İhsan UĞUZ